استفاده از آداب و رسوم و فرهنگ محلی در تدریس

ادغام آداب و رسوم و فرهنگ محلی در فرآیند تدریس، یکی از راهکارهای موثر برای افزایش انگیزه، درک عمیق تر مفاهیم و ایجاد پیوند میان دانش آموزان و محیط یادگیری است. این پژوهش با روش مروری، تاثیر استفاده از عناصر فرهنگی و سنت های محلی را در تدریس بررسی می کند. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری از فرهنگ بومی در آموزش، نه تنها باعث افزایش تعامل دانش آموزان با محتوای درسی می شود، بلکه موجب تقویت هویت فرهنگی و احساس تعلق آنان به جامعه می گردد. همچنین، تدریس مبتنی بر فرهنگ محلی به افزایش درک مفاهیم انتزاعی، بهبود یادگیری تجربی و تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان کمک می کند. چالش های این رویکرد شامل کمبود منابع آموزشی متناسب، مقاومت برخی معلمان در پذیرش روش های نوین و عدم وجود راهنماهای مشخص برای اجرای این مدل آموزشی است. در این راستا، حمایت های سیاست گذاران آموزشی، تولید محتوای بومی، و آموزش معلمان در زمینه روش های تدریس مبتنی بر فرهنگ محلی از راهکارهای پیشنهادی برای بهبود اجرای این رویکرد محسوب می شوند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ترکیب آداب و رسوم و فرهنگ محلی در تدریس می تواند به یادگیری عمیق تر، افزایش انگیزه و ارتباط بهتر میان دانش آموزان و مفاهیم درسی منجر شود.

کلیدواژه ها:

آموزش بومی ، فرهنگ محلی ، آداب و رسوم ، هویت فرهنگی