ارتباط مکان نماز با حضور قلب

نماز یکی از راه های قرب الهی و محور تمامی عبادات است که مهمترین شرط قبولی آن، حضور قلب، به معنای توجه قلبی به اعمال و اذکار نماز بیان شده است. اگر چه حضور قلب از شرایط صحت نماز نیست و با نبودن آن، نماز باطل نمی شود و یا از لحاظ فقهی اشکالی بر آن وارد نمی گردد، لکن چنین نمازی، قالبی بی روح و عملی بی فضیلت و غیر مقبول است که آثار ارزنده چندانی بر اقامه کننده آن نخواهد داشت. بر این اساس حضور قلب نمازگزار از اهمیت وافری برخوردار است که عوامل متعددی در حصول آن تاثیر دارد. محراب و مکان نماز از آن جمله است. صرف نظر از اینکه مکان نماز، شرایطی دارد که برخی در صحت نماز موثر بوده و برخی در قبولی آن، تحقیق حاضر نقش مکان نماز در ایجاد حضور قلب را به طور کلی مورد توجه قرار داده است. این پژوهش با تکیه بر احادیث و سیره ائمه و آموزه های بزرگان دینی و نیز یافته های روانشناسی، به روش توصیفی تحلیلی فراهم آمده است. دستاورد پژوهش نشان می دهد که شرایط مختلف مکان نمازگزار که در منابع دینی بر آنها تاکید شده نظیر مباح بودن، پاک بودن، ثابت بودن، مسطح بودن و متفاوت بودن مکان نماز زن و مرد ،آثار متعددی بر نمازگزار برجای می گذارد که حصول حضور قلب برای نمازگزار حقیقی، شاخص ترین دستاورد آن است.

کلیدواژه ها:

نماز ، مکان نماز ، آثار نماز ، حضور قلب ، شرایط مکان نماز