بررسی میزان گرایش دانشجویان کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی به فریضه نماز

نماز از اهم فرایض و تکالیف دینی و ادای آن از جمله نمادهای مسلمانی است که علاوه بر اجر اخروی، فواید و کارکردهای بسیاری در زندگی دنیوی هر مسلمان دارد. با این حال، به دلایل مختلف، در میان برخی از اقشار یا گروه های سنی از جمله برخی از دانشجویان، توجه و اهتمام کافی به ادای این فریضه نمی شود، لذات این مساله نیازمند بررسی و آسیب شناسی است. در خصوص میزان گرایش دانشجویان به نماز پژوهشهایی صورت گرفته و عوامل مختلف فردی نظیر سن، جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل و امثال آن و نیز برخی عوامل اجتماعی موثر در ضعف یا قوت آن لحاظ شده، لکن در این خصوص، رشته تحصیلی دانشجویان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر به عنوان یک تحقیق پیمایشی محدود با روش توصیفی تحلیلی تلاشی در جهت بررسی میزان گرایش دانشجویان دوره کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی به فریضه نماز است. برای این منظور یک گروه از دانشجویان این رشته که عمدتا در حال تحصیل در سال آخر بودند، انتخاب و با پرسشنامه ای طراحی شده توسط پژوهشگر، با سوالات چندگزینه ای و تشریحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. از میان ۳۲ دانشجوی انتخاب شده، ۲۷ نفر پرسشنامه را به شکل کامل پاسخ دادند. نتایج نشان داد که تنها گروه اندکی از این دانشجویان به انجام فریضه نماز اهتمام کافی داشتند و اکثریت که وجود ارتباط موثر میان رشته تحصیلی خود و عدم گرایش به نماز را نمی پذیرفتند، دلایلی چون ایجاد شبهات و زوال باورهای مذهبی، افزایش سطح تحصیلات دانشگاهی، شرایط اجتماعی، برخورد اجباری، عدم کسب فایده ملموس و تبلیغات دینی نامناسب برای نسل جوان را از عمده دلایل عدم گرایش خود به اقامه نماز ذکر کردند. با عنایت به اینکه اغلب این دانشجویان متعلق به خانواده های مذهبی بودند، نوعی گسست میان آنان با نسل پیش از خود و کم رنگ شدن نقش خانواده در شکل دادن به باورهای فرزندان احساس می شود که ضرورت اقدام سریع از نظر برنامه ریزی فرهنگی و بازنگری در رویکردهای تبلیغی و تربیتی را به سیاست گذاران فرهنگی کشورمان گوشزد می کند.

کلیدواژه ها:

گرایش به نماز ، آسیب شناسی ، رشته تحصیلی ، تحقیق پیمایشی ، بازنگری رویکردها