فرزندخواندگی در حقوق ایران

بیگمان امروزه سرپرستی از کودکان یتیم و بی سرپرست ، از نظر اجتماعی فواید بسیار زیادی دارد و اصل تغییر قابل انکار نیست زیراکودکان یتیم و بی سرپرست کانون برای رشد می یابند و در جامعه رها نمی شوند. اگر برای این کودکان که فاقد سرپرست هستند. سرپرستی تعیین نشود و از تربیت صحیح محروم باشند در آینده پس از رسیده به سن نوجوانی و جوانی معضلات زیادی ایجاد خواهند کرد و ناهنجاری ها و بزهکاری ها افزایش می یابد در حالی که با تعیین سرپرست ضمن اینکه از بار مسئولیت دولت کاسته می شود. خانواده هایی که از نعمت فرزند محروم هستند چراغی برای زندگی یکنواخت و خسته کننده خود می یابند و این خانواده ها از افسردگی و بیماری های روحی و روانی ناشی از عدم تولد فرزند رها می شوند و حتی این امر می تواند از افزایش آمار تکان دهند. طلاق در جامعه بکاهد فراتر از آن اگر بتوان با در نظر گرفتن مصالح اجتماعی ، کودکان دارای سرپرست که گاهی مادر ایشان به تعهد پوشیده نگاه داشتن گناه خود و یا گاهی به دلیل عدم توان تامین مخارج وی درمی آیند و فقر اقتصادی اندیشه نابودی کردن وی را در سر می پرورانند به دیگران سپرد راهی تازه برای رهایی خویش و تامین سعادت فرزند می یابند ولی نباید فرزند خواندگی و مقررات سرپرستی را آسان گرفت . زیرا اگر این امر به سادگی امکان پذیر شود مضرات فراوانی در پی خواهد داشت زیرا این موضوع به ارج و اهمیت بنیاد خانواده آسیب می رساند و برای داشتن فرزند دیگر ضرورتی به تشکیل خانواده شروع احساس نمی شود و هم می تواند با پذیرفتن فرزندان طبیعی و نامشروع خود آنان را در زمره فرزندان مشروع درآورند و آنانی که از بیمه بی پناه ماندن فرزندانشان در پی بند و باری آلودگی احتیاط می کنند. آسوده خاطر شوند و منبعی تازه برای درآمد بیابند.

کلیدواژه ها:

فرزند خواندگی ، حقوق ، ایران