ارتباط بین اختلالات اسکلتی-عضلانی و اختلالات خواب در پرستاران

مقدمه: پرستاران بزرگترین نیروی کار در بین تمام حرفه های مراقبت های بهداشتی هستند. ماهیت محیط کار و متنوع بودن مسئولیت ها و وظایف، پرستاری را به یک شغل پرمخاطره تبدیل کرده است که می تواند موجب مشکلات متعدد ازجمله اختلالات اسکلتی-عضلانی و خواب گردد. شناخت ارتباط این اختلالات می تواند گامی در جهت طراحی برنامه های آموزشی و درمانی باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین اختلالات اسکلتی-عضلانی و اختلالات خواب در پرستاران انجام شد.   روش کار: در این مطالعه مقطعی-همبستگی، جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل در دو بیمارستان منتخب شهر بوشهر در سال ۱۴۰۱ بودند. تعداد۱۹۰پرستار به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها، پرسشنامه های ناراحتی های اسکلتی-عضلانی کرنل و کیفیت خواب پیتزبورگ بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری ۰/۰۵ تحلیل گردید. یافته ها: میانگین سن پرستاران ۶/۳۰±۳۲/۲۷ سال بود. بیشترین فراوانی اختلال اسکلتی عضلانی مربوط به گردن (۵۶/۸ درصد) بود. اکثریت (۷۲/۳ درصد ) پرستاران از اختلال خواب شکایت داشتند و بین نمره خواب و درد در سه اندام تنه (۰/۰۶۲P=)، مجموعه اندام فوقانی (۰/۴۷۹P=) و مجموعه اندام تحتانی (۰/۳۶۵P=) ارتباط آماری معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: عدم ارتباط بین این دو متغیر نشان داد که اختلالات اسکلتی-عضلانی به تنهایی عامل خطر برای اختلالات خواب در میان پرستاران نیست و عوامل دیگری می تواند در ایجاد اختلالات خواب نقش داشته باشند. از این رو انجام تحقیقات کیفی برای درک بهتر دیگر جنبه های ناشناخته این موضوع پیشنهاد می شود تا بتوان تصمیم گیری و مداخلات آگاهانه مبتنی بر شواهد در راستای بهبود سلامت پرستاران انجام داد.

کلیدواژه ها:

Key words: Musculoskeletal disorders in nurses ، sleep disorders in nurses ، sleep quality ، کلیدواژه ها: اختلالات خواب پرستاران ، بیماری های اسکلتی-عضلانی پرستاران ، کیفیت خواب