رابطه علی سبک های دلبستگی با نشخوار فکری در نوجوانان دارای رفتارهای خودآسیبی: نقش میانجی ترومای کودکی

مقدمه: سبک های دلبستگی یکی از متغیرهای مهم در سلامت روان نوجوانان هستند که می توانند با طیف وسیعی از مشکلات روانشناختی مانند افکار و رفتار خودآسیبی مرتبط باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسی روابط علی سبک های دلبستگی با نشخوار فکری با نقش میانجی ترومای کودکی، در نوجوانان خودآسیب رسان بود. روش کار: روش مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی (معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مﻘطع متوسطه مدارس دولتی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود که از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله، در نهایت تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه نهایی، پرسشنامه رفتارهای خود آسیب رسان سانسون، ترومای دوره کودکی برنستاین، مقیاس دلبستگی هازان و پاسخ های نشخواری نولن را تکمیل نمودند. اطلاعات به دست آمده به روش مدل یابی معادلات ساختاری و با کمک نرم افزار SPSS-۲۴ و AMOS-۲۳ تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد مدل پیش بینی نشخوار فکری براساس سبک های دلبستگی با نقش میانجی ترومای کودکی از برازش مناسبی برخوردار است و نشخوار فکری براساس سبک های دلبستگی با نقش میانجی ترومای کودکی در نوجوانان خودآسیب رسان قابل پیش بینی است. نتیجه گیری:  می توان گفت که میان سبک های دلبستگی با نشخوار فکری ارتباط وجود دارد که در این میان تروماهای کودکی به عنوان واسطه این ارتباط را تسهیل می کنند. با بهره گیری از نتایج به دست آمده می توان با تشکیل کلاس و کارگاههای آموزشی، به تبیین و درمان سبک های دلبستگی و ترومای کودکی در جهت کاهش بروز رفتارهای خودآسیب رسان نوجوانان از طریق کاهش نشخوار فکری پرداخت.

کلیدواژه ها:

Self-injurious Behaviors ، Rumination ، Attachment style ، Childhood trauma ، رفتارهای خود آسیبرسان ، نشخوار فکری ، سبک دلبستگی ، ترومای کودکی