شناسایی و اولویت بندی شاخص های تاثیرگذار بر تحقق مدیریت سیستمی گردشگری با تاکید بر رویکرد حکمروایی خوب (نمونه موردی: شهر کامیاران)

امروزه گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع درآمدزا و اشتغالزا در سطح جهان شناخته می شود. توسعه پایدار این صنعت، مستلزم اتخاذ رویکردی سیستمی و یکپارچه است. در این راستا، حکمروایی خوب به عنوان چارچوبی برای مدیریت موثر و کارآمد منابع گردشگری مطرح می شود. در همین راستا در این پژوهش، با رویکردی سیستمی و تاکید بر اصول حکمروایی خوب، به شناسایی و اولویت بندی شاخص های کلیدی موثر بر تحقق مدیریت سیستمی در صنعت گردشگری پرداخته شده است. در واقع هدف از این مطالعه، ارائه چارچوبی جامع برای بهبود عملکرد و پایداری این صنعت است. با استفاده از روش تحقیق ترکیبی و ابزارهایی همچون پرسشنامه و مصاحبه، داده هایی از جامعه آماری شامل مدیران گردشگری و کارشناسان جمع آوری و تحلیل شد. در بخش کیفی اطلاعات از طریق مصاحبه با ۵ نفر خبره که به شکل هدفمند انتخاب شده بودند به اشباع نظری رسید و روش تحلیل مضمون ۲ مولفه اصلی، ۹ شاخص و ۳۸ زیرشاخص تاثیرگذار بر تحقق مدیریت سیستمی در گردشگری در شهر کامیاران شناسایی شد. طی نمونه گیری هدفمند، ۴۰ نفر از خبرگان در حوزه برنامه ریزی شهری، مدیریت شهری و کارشناسان حوزه گردشگری انتخاب شده است. سپس در بخش کمی با استفاده از تصمیم گیری چندمعیاره MARCOS و وزن معیارها با روش تحلیل سلسله مراتبی محاسبه شده است. اولویت بندی شاخص های تاثیرگذار بر تحقق مدیریت سیستمی در گردشگری در شهر کامیاران نشان داد که مدیریت یکپارچه سیستمی به عنوان مهمترین عامل در تحقق مدیریت سیستمی گردشگری شناخته شده است. این امر نشان می دهد که همکاری و هماهنگی بین سازمان های مختلف درگیر با صنعت گردشگری، نقش محوری در موفقیت این صنعت ایفا می کند. همچنین نتایج حاکی از آن است که شاخص های شفافیت، کارایی و اثربخشی در وضعیت مطلوبی قرار ندارند و نیازمند توجه ویژه هستند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، حکمروایی خوب ، مدیریت یکپارچه ، مدل MARCOS ، شهر کامیاران