بررسی روش های حذف نانوپلاستیک ها و میکروپلاستیک ها در تصفیه خانه های فاضلاب شهری

استفاده گسترده از پلاستیک ها در صنایع و جوامع منجر به تجمع آنها در محیط زیست شده است. ضایعات پلاستیکی می توانند به قطعات کوچکتر به نام میکروپلاستیک (MP) و نانوپلاستیک (NP) تجزیه شوند که تعاملات جدیدی با محیط زیست و موجودات زنده ایجاد می کنند. مطالعات نشان داده اند که میکرو و نانوپلاستیک ها می توانند وارد چرخه زیست انسان شده و آسیب های بالقوه ای به سلامت جوامع وارد کنند. این مطالعه مروری بر درک فعلی از وقوع، سرنوشت، انتقال، تشخیص و فناوری های حذف پایدار میکروپلاستیک ها در تصفیه خانه های فاضلاب تاکید دارد. در این پژوهش روش های جدید برای کاهش میکروپلاستیک ها شامل زیست پالایی، فیلتر شنی، انعقاد الکتریکی، ژل-محلول، شناوری، فیلتراسیون پیشرفته، زیست فیلتری با غشا و اسمز معکوس مورد بررسی قرار گرفتند که زیست فیلتری با غشا (MBR) با ۹۹ درصد بازدهی بیشترین کاهش میکروپلاستیک ها را نشان داده است ولی هزینه های عملیاتی باالیی دارد. روش های دیگر شامل فیلتراسیون پیشرفته با کربن فعال و اولترافیلتراسیون، روش شناوری برای حذف نانوپلاستیک ها و ذرات ریز و استفاده از ژل محلول با کمک گرفتن از پلیمرها برای تجمع ذرات است. همچنین زیست پالایی به منظور حذف میکروپلاستیک از فاضلاب و خاک با استفاده از فعالیت های میکروبی و فیلتر شنی برای ذرات بزرگتر از ۰۵ میکرون نقش مهمی در کاهش میکروپلاستیک ها دارند. این پژوهش نشان داد تمرکز بر توسعه و استفاده از جایگزین های پلاستیک، همراه با کنترل های سختگیرانه و روش های مدیریت پسماندها، می تواند به کاهش تولید میکروپلاستیک کمک کند. مطالعات بیشتر در جهت شناسایی جامع مسیرهای قرار گرفتن در معرض، بهبود روش های تشخیص برای ارزیابی قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیکها و مطالعه مکانیسم های خاص اثرات سمی مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

آلودگی محیط زیست ، میکروپالستیک ، نانوپالستیک ، اثرات سلامتی ، تصفیه فاضلاب