احیا و تنوع بخشی فلورگونه های گیاهی راهکاری برای آبخیزداری شهری و بهره برداری بهینه از روانابهای ارتفاعات شهری

بارشهای نامنظم و رگباری از خصوصیات اقلیمی مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می گردد. گاهی این مازاد بارندگی قابل نفوذ به زمین را نداشته و رواناب را در مناطق شهری جاری می کند که علاوه بر ایجاد معضلاتی برای ساکنین شهری باعث هدر رفت منابع آبی و عدم ذخیره نسوالت جوی را فراهم می آورد. هر روشی که بتواند این میزان سیالب را به نحوی مدیریت و هدایت کند تا ضمن جلوگیری از خسارت به تاسیسات شهری، با تجمیع آنها روند بهره برداری از این مقدار رواناب را فراهم آورد می تواند به ایجاد یک شهر سبز را فراهم نماید. شهر شیراز حدود ۲۴۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و متوسط بارندگی سالانه در این منطقه حدود ۳۳۴.۷ میلیمتر است. با توجه به وضعیت شهری حدود ۸۰% این بارندگی تبدیل به رواناب شده و در آبراهه ها جاری و در نهایت وارد دریاچه مهارلو می گردد. این میزان رواناب برابر با ۲۴۰۰۰۰۰ مترمکعب آب است. این میزان آب با برداشت آب از ۵۵ حلقه چاه با دبی ۵۰ لیتر در ثانیه در مدت ۱۰ ماه مساوی خواهد بود و این به معنای امکان افزایش فضای سبز شهری و ایجاد پارک های جدید خواهد بود. این مهم جز با ایجاد تفکر آبخیزداری شهری در مدیریت کالن شهری و تفاهم مدیریت های اجرایی ادارات در سطح شهر امکان پذیر نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری شهری ، رواناب ، گونه های گیاهی