بررسی تاثیر برنامه های خروج دام از جنگل بر احیای پوشش گیاهی جنگل های شمال ایران: تحلیل تاثیر اقدامات دولت و سازمانهای حفاظت از محیط زیست در کنترل چراگاه های دام و نتایج آن بر بازسازی اکوسیستم جنگلی

حفظ و حراست جنگلها به عوامل مختلفی وابسته است و در مدیریت پایدار آن باید ابعاد اقتصادی و اجتماعی همزمان مد نظر قرار گیرد. اغلب جنگل نشینان برای امرار معاش ضمن نگهداری و پرورش دام از برگ و شاخه درختان جنگلی به عنوان علوفه دام استفاده می کنند؛ اما مشکل از آنجا آغاز می شود که این کار به صورت غیر اصولی و مازاد بر ظرفیت جنگل انجام گیرد. به همین دلیل برخی افراد عامل اصلی تخریب جنگلهای شمال ایران را وجود روستاها در داخل جنگل میدانند که سبب شده است روستاییان که شغل اکثر آنان دامداری است تاثیر زیادی در تخریب جنگل ها داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه های خروج دام از جنگل بر احیای پوشش گیاهی جنگل های شمال ایران: تحلیل تاثیر اقدامات دولت و سازمانهای حفاظت از محیط زیست در کنترل چراگاه های دام و نتایج آن بر بازسازی اکوسیستم جنگلی است. نتایج پژوهش نشان داد که فرایند پذیرش این طرح زمان بر بوده، زیرا افراد از زمان آگاه شدن از وجود طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل نشینان برای رسیدن به مرحله تصمیم به پذیرفتن یا نپذیرفتن آن به طور متوسط به حدود ۱۳ سال زمان نیاز داشته اند. این نشان میدهد که در اجرای طرح نباید پذیرش سریع آن را از جنگل نشینان توقع داشت به همین دلیل این طرح باید در زمره برنامه های بلندمدت دیده شود. همچنین پوشش برنامه های آموزشی و ترویجی در این طرح اندک بوده است، به طوری که بیش از یک سوم افراد مورد مطالعه در هیچ برنامه ای آموزشی یا ترویجی مرتبط با طرح شرکت نداشته اند و متوسط تعداد برنامه های آموزشی یا ترویجی ارائه شده نیز ناکافی و در حد ۲/۱ مورد بوده است.

کلیدواژه ها:

خروج دام از جنگل ، احیای پوشش گیاهی ، جنگل های شمال ایران ، بازسازی اکوسیستم جنگلی