ادغام دانش بومی و محلی با دانش علمی مدرن برای توسعه سیاست ها و شیوههای سازگار با تغییرات اقلیمی- تجربه کشور نپال

اطلاعات موجود در مورد دانش بومی و محلی استدالل و شواهد فراوانی را ارائه می دهد که نشان میدهد چگونه مردم بومی و جوامع محلی برای نسل های متمادی در مقابل ریسک ها و خطرات ناشی از اقلیم با توسعه شیوههای معیشتی خاص - موقعیت و ایجاد انعطاف پذیری خانوارها و جوامع خود سازگار ش دهاند. با این حال، در سالهای اخیر، افراط و تفریط های اقلیمی به طور فزاینده ای، محدودیت های دانش بومی و محلی را آشکار کرده است و این امر جوامع محلی را برانگیخته است تا با تلفیق دانش بومی با سیستمهای د انش علمی مدرن، خود را با شرایط جدید وفق دهند. مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که از جستجوی کلیدوا ژههای تغیر اقلیم، دانش بومی و محلی، دانش مدرن، سیاستها، شیوه ها و سازگاری بویژه با تاکید بر تجربیات کشور نپال در موتورهای جستجوگر علمی حاصل شده است. دانش بومی جوامع محلی نپال در پنج موضوع مدیریت آب محلی، مدیریت جنگل و مرتع مبتنی بر جامعه، زیرساخت های حمل و نقل روستایی، شهرک سازی و مسکن و نهادهای اجتماعی سنتی در زمینه سازگاری با تغییرات آب و هوا ارائه شده است. مسائل، چالش ها و اولویت های سازگاری از دیدگاه گروه های بومی، فقیر و حاشیه نشین بررسی و تحلیل شد. منابع، انواع و ماهیت آسیب پذیری اقلیمی و غیراقلیمی که جوامع محلی با آن مواجه هستند بررسی شد. ادراک جوامع محلی در مورد تغییرات آب و هوا با استنباطهای حاصل از تغییرات مشاهده شده در آب و هوا مقایسه شد. تجزیه و تحلیل یافتهها نشان داد که شیوههای توسعه یافته و اتخاذ شده توسط جوامع محلی می توانند به شوک ها در یک زمینه چند بخشی پاسخ دهند. یک رویکرد چند بعدی در برخورد با آسیب پذیری موثرتر از رویکر دی است که تنها بر یک موضوع متمرکز است، زیرا آسیب پذیری طبیعتا چند بعدی است. جوامع محلی و موسس ات آنها باید برای مقابله موفق با آسیب پذیری های تغییرات آب و هوایی آماده باشند. این به معنای ایجا د ظرفیت آنها برای تقویت (یا توسعه) دانش و شیوههای بومی و محلی است تا آنها برای مقابله با چالش های ایج اد تابآوری مجهز شوند.

کلیدواژه ها:

تغیر اقلیم ، دانش بومی و محلی ، دانش مدرن ، سیاست ها ، شیوهها ، سازگاری