درختان
پسته کوهی یا
بنه که دلیل استفاده از اقتصادی دارویی و محیط زیست بیشترین گونه درختان در زاگرس قرار دارند که با بهرره برداری سطح معادل ۲.۴ میلیون هکتار از مساحت ایران به خود اختصاص داده اند.
بنه یا ون یا پسته وحشی به طور طبیعی در ایران دیده می شوند و در اغلب استان های کشور حضور ملموسی دارند. دلایلی متعددی که موجب پایداری و بقا و طول عمر این درخت شرده است. رویش این درخت در کوهستان های مناطق پرشیب و کمتر در معرض قطع قرار گرفته اند به طوری که مردم مناطق زیادی از ایران درخت
بنه (ون) را مقدس می دانند.
پسته کوهی یا
بنه میوه های کوچک برای تبرع گرم و خشک اسرت کره بره دلیرل ترکیبرات و ویتامین های موثری که دارد، برای درمان بیماری های التهابی و دردهای مفصلی بسیار مفید است.
بنه یا پسته کروهی (نام علمی: Pistacia atlantica) درختی از سرده پسته و یکی از درختان بومی ایران است.
بنه درختی دوپایه و دارای برگ های تک شانه ای برای ۱ تا ۷ برگچه است. برگچه ها بیضی و تخم مرغی شکل و شکل میوه آن کروی به قطر حدودا ۵ میلیمتر است که ابتدا صورتی سپس قرمز و در زمان رسیدن کامل، پوشش میوه سبز رنگ می شود. در زبان کردی به آن بنشرت یا جاجرگ مری گوینرد. در زبان لری نیرز بره ان کلنگ کلخنگ، کله و به نرم تر ان کلن می گویند در هرمزگان از این درخت با نام کسور یاد می شود. در مرکز و جنوب خراسان بزرگ به آن خنجک گفته می شود. در مناطقی از ایران مغز میوه
بنه را آسیاب یا له کرده و از آن نوعی آش یا سوپ درست می کنند. در استان کرمان به این غذا قاتق
بنه گفته می شود. این غذا یکی از غذاهای قدیمی و محبوب در سیستان و بلوچستان است که به آن خورشت
بنه یا گنه هتوک گفته می شود.
بنه به خاطر روغنی بودن، چربی و البته انرژی بسیاری در خود دارد. ارتفاع درخت
بنه ترا ۷ تا ۹ متر نیرز رسیده است. در بعضی از مناطق کوهستانی مانند زاگرس به میوه آن «قسقوان» می گویند که برای خوشبو کردن دوغ و روغن حیوانی و همچنین در درست کردن ترشی استفاده می کنند. درخت
بنه منبع تولید شیره سقز است. سرقز کره در لوری آن را بریرهه یا بریرزه، در گویش لکی به آن ونوشک یا کلنگ و در کردی به آن بنشت یا جاجگ یا ونوشک گفته می شود صمغی به رنگ سبز خیلی روشن، غلیظ و
