بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی پنیرک بر بیان سایتوکاین های پیش التهابی در استئوارتریت ایجاد شده در خرگوش

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 122

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSDA08_083

تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1403

چکیده مقاله:

مقدمه: استئوآرتریت یکی از شایع ترین اختلالات اسکلتی عضلانی در جمعیت های معاصر است. درمان های رایج (داروهای استروئیدی و غیراستروئیدی) برای این بیماری شامل عوارض جانبی مانند زخم معده، خونریزی دستگاه گوارش است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات ضد التهابی عصاره هیدروالکلی پنیرک از راه خوراکی بر بیان سایتوکاین های پیش التهابی در استئوارتریت ایجاد شده توسط ۱MIA در خرگوش می باشد. مواد و روش ها: ۳۰ سر خرگوش نر از نژاد نیوزیلند با وزن ۱.۱-۱.۵ کیلوگرم، در پنج گروه (شش سر خرگوش در هر گروه) در شرایط محیطی مشابه نگهداری شدند. پس از بیهوشی با تزریق عضلانی مخلوطی از کتامین هیدروکلراید و میدازولام، تزریق ۰.۲ میلی لیتر محلول مونویدواستات در فضای مفصلی زانوی چپ و تزریق ۰.۲ میلی لیتر محلول سرم فیزیولوژی استریل در فضای مفصلی زانوی راست انجام پذیرفت. پس از گذشت ۱۵-۲۱ روز از تزریق و مشخص شدن نشانه های تورم مفصل، تزریق داخل مفصلی دگزامتازون ۵ mg/kg (گروه دوم) و ایبوپروفن ۱۰ mg/kg (گروه سوم) و افزودن عصاره آب پنیرک به میزان ۳۰۰ mg/kg روزانه (گروه چهارم) به آب آشامیدنی و به مدت ۲ الی ۳ هفته تا زمان کاهش اندازه قطر مفصل به حیوان داده شد و سپس اقدام به گرفتن مایع مفصلی از تمامی خرگوش ها و جداسازی RNA و اندازه گیری میزان بیان ۲β۱-, iL۴, iNOS۳۲-COX و ۵α-TNF توسط Real Time PCR انجام گردید. نتایج: مطالعه حاضر نشان داد استفاده از عصاره هیدروالکلی گیاه پنیرک در درمان خرگوش های گروه چهارم منجر به کاهش بیان TNF-α به میزان ۳۸.۵۸، COX-۲ به میزان ۳۸.۵۸، iNOS به میزان ۳۷.۲۳ و iL-۱β به میزان ۳۸.۸۹ با اطمینان معنی دار P<۰.۰۰۱ می گردد. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد توانایی عصاره هیدروالکلی گیاه پنیرک در کاهش التهاب و درد ناشی از استئوآرتریت ایجاد شده در خرگوش تقریبا مشابه داروهای استروئیدی و غیر استروئیدی مورد استفاده برای درمان استئوآرتریت در خرگوش بوده. به نظر می رسد سرکوب β۱-iL و α-TNF منجر به اتصال به گیرنده های ۶R۱-۱-iL، R۲-۱-iL، ۸R۱-TNF و ۹R۲-TNF و ترکیبات زیست فعال و مولکول های کوچک مشتق شده از گیاه با سرکوب بیان iNOS، اثرات غضروفی محافظتی از خود نشان می دهند.

نویسندگان

حسین مقصودی

گروه بیوتکنولوژی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

علی محب ایمچه

گروه بیولوژی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

علیرضا بخشی خانکی

گروه بیولوژی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

سید حسین حجازیان

کارشناس ارشد آزمایشکاه دانشگاه پیام نور واحد شهرری، تهران، ایران

نرگس سادات زارع

کارشناس ارشد آزمایشکاه دانشگاه پیام نور واحد شهرری، تهران، ایران