بررسی تاثیر تیمارهای پاییزه حلقه زنی و محلولپاشی برگی با ساکارز و پوترسین در کنترل سالآوری نارنگی میاگاوا

تناوب شدید در عملکرد سالآوری که تولید را در هر دو سال پربار و کم بار با زیان اقتصادی قابل توجهی روبرو می سازد، پدیده ای معمول در برخی ارقام مرکبات از جمله نارنگی زودرس انشو رقم میاگاوا (Citrus unshiu Marc. cv. Miyagawa) محسوب می شود. به منظور کاهش شدت سال آوری این رقم، تحقیقی دو ساله به صورت دو آزمایش مستقل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار روی درختان ۲۴ ساله پیوندی روی پایه پونسیروس (Poncirus trifoliata Raf.) در محل باغ آزمایشی پژوهشکده مرکبات و میوه های نیمه گرمسیری شهرستان رامسر با شرایط بدون آبیاری انجام شد. در این تحقیق نقش تیمارهای پاییزی درختان آور (حلقه زنی شاخه و محلول پاشی با یکی از دو ترکیب ساکارز و پوترسین) در کنترل سال آوری بررسی و هم چنین، روند تغییرات ناشی از تیمار حلقه زنی در الگوی انباشت ذخایر کربوهیدراتی ریشه و برگ با درختان شاهد و نیاور مقایسه شد. نتایج نشان داد که در هر دو سال، تیمارهای حلقه زنی و محلول پاشی برگی پوترسین موجب افزایش گل دهی سال بعد از اجرای تیمار شده ولی تیمار ساکارز تاثیری در این مورد نداشته است. هم چنین، معلوم شد که ریشه ها از نظر تاثیر سطح بارآوری درخت بر سطح نشاسته ذخیره ای در زمان گل القایی اندام حساس تری از برگ ها هستند. نتایج آزمایش حلقه زنی هم چنین نشان داد که درختان آور در پایان مهر با ممانعت موقتی از حرکت کربوهیدرات ها به سمت ریشه سبب افزایش انباشت نشاسته در برگ ها و افزایش گل دهی سال بعد بوده است.

کلیدواژه ها:

انشو ، تنظیم باردهی ، سال آوری ، کربوهیدرات ، مرکبات