اثر بخش آموزش تصویر سازی حرکتی همراه با تحریک شنوایی بر حافظه بیماران ام اس

بیماری ام اس یکی از بیماری های مغز و اعصاب است که بر عملکرد حسی و حرکتی افراد مبتلا تاثیر می گذارد و گاها آنها را دچار افسردگی و کاهش حافظه می کند. با توجه به این مهم، پژوهش حاضر سعی در بررسی اثر بخش آموزش تصویرسازی حرکتی همراه با تحریک شنوایی ریتمیک بر حافظه بیماران ام اس دارد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از حیث روش از نوع آزمایشی می باشد. روش پژوهش در نظر گرفته شده در راستای دستیابی به فرضیه ها و اهداف با روش کتابخانه ای و میدانی که در انجمن بیماران ام اس شیراز بوده است صورت گرفت. نمونه تحقیق شامل ۲۰ نفر به عنوان گروه های مبتلا به ام اس، مداخله و کنترل حضور داشتند. روش نمونه گیری هدفمند بوده است و جایگذاری در گروه های آزمایش و کنترل به صورت تصادفی بوده است. جهت گردآوری اطلاعات نیز از پرسشنامه های تصویرسازی حرکتی، استفاده از فرم بازنگری ذهنی، پرسشنامه افسردگی، آزمون لک لک برای تعادل ایستا، آزمون برخاستن و راه رفتن برای سنجش تعادل پویا و آزمون TUG استفاده شده است. تصویرسازی حرکتی و تاثیر آن بر تعادل ایستا و پویا شرکت کنندگان به صورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی حرکتی، مشاهده عمل و کنترل قرار گرفتند. در بررسی تحریک شنوایی ریتمیک راه رفتن، آزمودنی ها تحت چهار وضعیت راه رفتن بدون تحریک ریتمیک شنوایی، راه رفتن با تحریک ریتمیک شنوایی و تمپو ۹۰، ۱۰۰، ۱۱۰ درصد از کادنس راه رفتن پایه، با ترتیب تصادفی با استفاده از سیستم سه بعدی آنالیز حرکت مورد ارزیابی قرار گرفت که در این بررسی (گروه بیماران مبتلا و گروه شاهد حضور داشتند). الزم به ذکر است کلیه داده ها در نرم افزار SPSS.۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که آموزش تصویرسازی حرکتی همراه با تحریک شنوایی ریتمیک بر حافظه بیماران مبتلا به ام اس تاثیر معناداری دارد، اما انجام آزمون های تعادل ایستا با استفاده از آموزش تصویرسازی حرکتی همراه با تحریک شنوایی ریتمیک در حافظه و افسردگی بیماران مبتلا به ام اس متفاوت است.

کلیدواژه ها:

تصویر سازی حرکتی ، حافظه ، بیماران ام اس