رابطه بین انگیزه درونی و خلاقیت در محیطهای آموزشی رسمی

این مقاله به بررسی نقش انگیزه درونی در تقویت خلاقیت دانش آموزان در محیط های آموزشی رسمی می پردازد. مطالعات متعددی نشان داده اند که انگیزه درونی، به عنوان یک عامل کلیدی، توانایی های خالقانه دانش آموزان را پرورش می دهد. با وجود اینکه نظام های آموزشی سنتی اغلب بر انگیزه های بیرونی مانند نمرات و آزمون های استاندارد تاکید دارند، اما تحقیقات حاکی از آن است که این سیستم ها ممکن است انگیزه درونی را تحت فشار قرار دهند و در نتیجه، بروز خلاقیت را محدود کنند. برای بررسی جامع این موضوع، مقاله از روش شناسی مروری استفاده کرده و به تحلیل و جمع بندی مطالعات پیشین پرداخته است. یافته ها نشان می دهند که دانش آموزانی که از انگیزه درونی باالتری برخوردارند، تمایل بیشتری به شرکت در فعالیت های خالقانه، یادگیری خودمختار و نوآورانه دارند. همچنین، محیط های آموزشی که رویکردهای تدریسی نوآورانه مانند پروژه های مبتنی بر عالقه، تعامل اجتماعی و یادگیری شخصی سازی شده را به کار می گیرند، به افزایش انگیزه درونی و خلاقیت کمک شایانی می کنند. در بررسی چالش های موجود، مقاله به محدودیت های نظام های آموزشی سنتی پرداخته و پیشنهاداتی را برای تغییر در رویکردهای تدریسی ارائه داده است. این پیشنهادات شامل تاکید بر خودراهیدگی، تقویت تعاملات اجتماعی مثبت و ارائه بازخوردهای سازنده می باشد. همچنین، نقش معلمان در ایجاد محیط های یادگیری حمایتی و انگیزه بخش، مورد تاکید قرار گرفته است. مقاله به این

کلیدواژه ها:

انگیزه درونی ، خلاقیت ، محیط های آموزشی ، رویکردهای تدریسی ، معلمان