نقش خودکارآمدی در یادگیری مشارکتی: بررسی تاثیرات مدیریت آموزشی و سیاستهای اجتماعی

این مقاله به بررسی نقش خودکارآمدی در فرآیند یادگیری مشارکتی می پردازد و تاثیرات مدیریت آموزشی و سیاست های اجتماعی را بر این فرآیند تحلیل می کند. خودکارآمدی به عنوان یکی از متغیرهای کلیدی روان شناختی که بر انگیزه و عملکرد یادگیرنده تاثیر می گذارد، نقش مهمی در موفقیت یادگیری مشارکتی ایفا می کند. از طریق بررسی نظریه ها و پژوهش های گذشته، این مطالعه به شناسایی عوامل موثر بر خودکارآمدی و نحوه تاثیرگذاری آن بر یادگیری گروهی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که مدیریت آموزشی موثر و سیاست های اجتماعی حمایت کننده می توانند به افزایش خودکارآمدی و در نتیجه بهبود کیفیت یادگیری مشارکتی منجر شوند. در نهایت، پیشنهاداتی برای بهبود فرآیندهای آموزشی و تدوین سیاست های مناسب ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، یادگیری مشارکتی ، مدیریت آموزشی ، سیاست های اجتماعی ، انگیزه ، عملکرد یادگیرنده