استفاده از گیمیفیکیشن جهت بهبود فرآیند یادگیری در کلاسهای درس

دانش آموزان بخش اعظمی از زمان و توانایی های هوش و شناختی خود را صرف امور تحصیلی می نمایند و به این ترتیب از پرداختن به رشد اجتماعی خویش غافل می مانند که از این میان می توان به کسب مهارتهای نحوه تعاملات اجتماعی و یادگیری مهارتهای پایه که برای زندگی در اجتماع خارج از خانه و مدرسه به آن نیاز دارند، اشاره نمود. یکی از روشهای یادگیری فعال، استفاده از بازی است. بازی از جمله امکاناتی است که می توان جهت آموزش و ایجاد انگیزه در کودکان از آن استفاده کرد، بازی به عنوان یکی از عوامل اصلی پیشرفت تحصیلی و یادگیری در دانش آموزان شناخته شده است که نقش ها و هنجارهای اجتماعی و نیز مهارتهای حل مسئله، مهارتهای زبانی و سازگاری با جامعه را به آنان می آموزد (اندرسون؛ ۲۰۱۰). همچنین مطالعات مدرسه ابتدایی نشان داده اند که فشار و استرس بر روی دانش آموزان در سیستم آموزشی مدرن، به صورت ساده به معنای فقدان انگیزه کار و تلاش کردن برای چیزی بیشتر از کسب حداقل نمره قبولی است. اگر آنها با نتایج یادگیری زمانی مواجه شوند که بدانند نتایج/وظایف یادگیری بعد از تکمیل شدن بازی بدون یک احساس کافی از اینکه همه زحمات آنها، هرچقدر هم کم و کوچک، منجر به دریافت پاداش خواهد شد، آنها آن نتایج و وظایف را با حداقل تلاش ممکن تکمیل خواهند کرد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، آموزش و پرورش ، تعاملات اجتماعی ، بازی ، دانش آموزان ، روشهای یادگیری