چگونه توانستیم با بازی درمانی به شیوه شناختی– درمانی ، مهارتهای ارتباطی را در دانش آموز سندرم دان (ه – س ) پایه اول جلد ۱ . را بهبود بخشیم

هدف پژوهش حاضر عبارت از بهبود بخشدن مهارتهای ارتباطی دانش آموز سندرم داون (ه-س) پایه اول جلد یک از طریق بازی درمانی به شیوه شناختی –رفتاری بود. اینجانبان اوایل مهرماه سال تحصیلی ۱۴۰۲ متوجه مشکل ارتباطی دانش آموز (ه-س) شدیم. به این منظور اقدام گردآوری شواهد یک از طریق پرسشنامه کانرز(فرم معلمان)، بهمراه مشاهدات میدانی، مصاحبه مشورت باسایر همکاران، صاحبنظران و والدین بهمراه مشاهده مستقیم رفتار دانش آموز نمودیم تا علل مرتبط با این مشکل را پیدا کنیم. بدین ترتیب با تعامل موثر با وی، استفاده از روش بازی درمانی(رفتاری -شناختی) به مدت ۱۰ جلسه ۳۵ دقیقه، قصه گویی(در روزهای زوج به مدت ۳۵ دقیقه در زنگ آخر)، ساخت دست سازه ها دو روز در هفته در زنگ هنر، انجام بازی های گروهی روزانه به مدت ۱۵ دقیقه، تشویقات قردی ۱۰ کارت یک جایزه، جلب همکاری مستمر والدین، بهمراه ارتباط عاطفی (معلم-شاگرد) با پیگیری شش ماهه اجرا نمودیم و در مقایسه شواهد(۱() و۲) معلوم شد پس از استفاده از راهکارهایی متنوع و کارآمد، تاثیر زیادی در بهبود مشکالت رفتاری و عاطفی دانش آموز مشاهده و ضمن تقویت مهارتهای ارتباطی، ناسازگاری ها و پرخاشگری در وی کاهش چشم گیری داشته است. و به دست اندار کاران آموزش و پرروش اداره استثنایی بویژه معلمان دارای دانش آموز سندروم داون در این مدارس، پیشنهاد می شود و برای رفع این مشکل از این راهکار استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، سندروم داون ، مهارت ارتباطی ، کم توان ذهنی