بررسی جامعه شناختی پرخاشگری در بین نوجوانان و جوانان

این مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده و نمونه در دسترس پسر از دو دبیرستان در منطقه یک انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند. گروه ها طی سه مقطع (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری) با استفاده از مقیاس رفتارهای پرخاشگرانه وزیری و لطفی کاشانی (۰۹۳۱) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برنامه مداخله ها بر اساس مدل چهار عاملی و طی ۸ تا ۲۱ جلسه طراحی شد. تحلیل داده ها با آزمون کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات پرخاشگری گروه آزمایشی در مراحل پس آزمون و پیگیری به طور معناداری کاهش یافته است (از ۶۱/۹۷ به ۴۱/۶۹ و ۴۱/۸۵). همچنین، تفاوت میانگین نمرات گروه آزمایشی و گواه پس از تعدیل نمرات، معنادار بود. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت همدلی مبتنی بر مدل چهار عاملی می تواند به طور معناداری رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان را کاهش داده و این اثر در طول زمان نیز حفظ شود. این یافته ها بر اهمیت مداخالت گروهی و برنامه های آموزشی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و تقویت مهارت های حمایت گرانه در دانش آموزان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

مهارت همدلی ، رفتارهای پرخاشگرانه ، مهارت های حمایت گرانه ، پرخاشگری