بررسی تاثیر سبک های شناختی، صفات شخصیت و جنسیت بر امید به زندگی و تاب آوری اجتماعی سالمندان آسیب دیده مغزی در منطقه برخوار اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سبک های شناختی، صفات شخصیت و جنسیت بر امید به زندگی و تاب آوری اجتماعی سالمندان آسیب دیده مغزی در منطقه برخوار اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی جامعه آماری شامل کلیه سالمندان آسیب دیده مغزی منطقه برخوار (۲۰۰۰) بودند که به روش نمونه گیری هدفمند ۲۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه ۲۳ سوالی سبک شناختی گوتون (۲۰۰۰)، پرسشنامه سنجش ویژگی های شخصیت نئو کوتا (۱۹۸۵) و پرسشنامه ۵۲ سوالی تاب آوری اجتماعی (۲۰۱۱) و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (۱۹۹۱) بود. به منظور تحلیل استنباطی داده ها از روش آماری ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد سبک های شناختی و صفات شخصیت بر امید به زندگی و تاب آوری اجتماعی سالمندان آسیب دیده مغزی تاثیر معناداری داشت. در صورتی که سالمندان آسیب دیده مغزی از سبک های شناختی بهتری استفاده کنند و از صفات شخصیت مثبتی برخوردار باشند، می توان نتیجه گیری کرد که امید به زندگی و تاب آوری اجتماعی آنها بیشتر شود.

کلیدواژه ها:

سبک های شناختی ، جنسیت ، تاب آوری اجتماعی ، صفات شخصیت ، سالمندان آسیب دیده مغزی