بررسی رابطه بین ذهن آگاهی و عملکرد تحصیلی با میانجی گری امید به زندگی در بین دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر بهبهان

دانش آموزان به دلیل عدم برخورداری از برخی مهارت های مهم زندگی محرز آگاهی ممکن است نتوانند با برخی از چالش های روزمره زندگی برخورد سازنده داشته باشند که زمینه ساز کاهش عملکرد تحصیلی می شود. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین ذهن آگاهی با عملکرد تحصیلی و میانجی گری امید به زندگی در بین دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر بهبهان انجام شد. روش پژوهش از نوع تحلیل مسیر بود که جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر بهبهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب که تعداد ۳۶۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه ذهن آگاهی بائر (۲۰۰۳)، مقیاس امیدواری نوجوانان توسط بایلدز (۱۹۸۵) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی (۱۹۹۰) بود. تجزیه وتحلیل اطلاعات موردنظر از نرم افزارهای SPSS-۲۴ و AMOS با روش های تحلیل مسیر و ضرایب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش مدل ساختاری ذهن آگاهی و امید به زندگی (برای عملکرد تحصیلی) از برازش نسبتا مطلوبی برخوردار است (۰/۱۸۰ و ۰/۱۸۶). ضریب همبستگی پیش بینی عملکرد تحصیلی بر اساس ذهن آگاهی برابر است با ۰/۷۴۵، و ضریب رگرسیون استاندارد شده پیش بینی امید به زندگی بر اساس ذهن آگاهی برابر است با ۰/۷۳۷. ضریب رگرسیون پیش بینی عملکرد تحصیلی بر اساس امید به زندگی برابر است با ۰/۱۷۲ که مقدار شاخص تناسب پیش بینی برای متغیرهای امید به زندگی می باشد. مقادیر مثبت بودن این شاخص ها نشان دهنده تناسب مناسب برای مدل ساختاری مدل پژوهش می باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که وضعیت تحصیلی و عملکرد تحصیلی می تواند تاثیر مثبتی بر سلامت روانی داشته باشد. درنتیجه، توسعه ذهن آگاهی و انتخاب سبک زندگی سالم می تواند منجر به افزایش عملکرد تحصیلی دانش آموزانی شود که انتخاب های مناسبی برای ارتقای سلامت خود انجام می دهند و افرادی که سبک زندگی طولانی تری را تجربه می کنند می تواند عملکرد تحصیلی آنها