بررسی اثربخشی گروهی با رویکرد معنا درمانی بر کیفیت زندگی و کاهش افسردگی بیماران دارای رفتار پرخطر شهر برازجان

زمینه هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد معنا درمانی بر کیفیت زندگی و کاهش افسردگی در بیماران دارای رفتار پرخطر شهر برازجان است. روش ها مواد و روش های این پژوهش از جمله پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است و نمونه گیری آن به روش نمونه گیری در دسترس است. به این منظور ۴۰ نفر از بیماران مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری شهر برازجان زیر نظر شبکه بهداشت در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. کلیه بیماران قبل از شرکت در جلسات مشاوره نسبت به تکمیل پرسشنامه اقدام کردند. در این پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت سال ۱۹۹۶ و پرسشنامه افسردگی یک سال ۱۹۹۶ به عنوان ابزار سنجش استفاده شد. اعضای گروه آزمایش در ۱۰ جلسه مشاوره معنا درمانی به صورت گروهی (۸ ساعته) شرکت کردند و بعد از مداخلات درمانی اعضای هر دو گروه مجددا توسط پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد معنا درمانی (P<۰/۰۰۱) و کاهش افسردگی (P<۰/۰۰۱) موثر است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که مداخله به روش معنا درمانی علاوه بر بهبود کیفیت زندگی اعم از کیفیت زندگی جسمی و روانی اجتماعی باعث کاهش قابل توجه افسردگی در افراد با رفتارهای پرخطر شده است.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی ، رفتار پرخطر ، کیفیت زندگی