بررسی رابطه سبک های عشق ورزی و سبک های دل بستگی با سازگاری زناشویی زنان متاهل شاغل در آموزش وپرورش شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه سبک های عشق ورزی و سبک های دل بستگی با سازگاری زناشویی زنان متاهل شاغل در آموزش وپرورش شهر تهران بود. جامعه آماری این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان متاهل شاغل در آموزش وپرورش شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود. روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی در دسترس بود. برای بررسی ارتباط بین متغیرهای پژوهش از روش همبستگی پیرسون و به منظور بررسی چگونگی این ارتباط از روش رگرسیون چند متغیره با نرم افزار SPSS-۲۸ استفاده شد. با توجه به سطح معناداری، سبک های عشق ورزی اروس با ضریب تاثیر (۲۸۴/۰)، لودوس با ضریب چند متغیره تاثیر (۱۴۰/۰-)، استورگی با ضریب تاثیر (۲۷۰/۱)، مانیا با ضریب تاثیر (۱۲۰/۰)، سبک دل بستگی اجتنابی با ضریب تاثیر (۱۴۰/۰-) و سبک دل بستگی آگاه با ضریب تاثیر (۹۰/۰) می تواند سازگاری زناشویی را پیش بینی کند، ولی سبک های عشق ورزی آگاه و سبک های دل بستگی اضطرابی قادر به پیش بینی سازگاری زناشویی نمی باشند.

کلیدواژه ها:

سبک های عشق ورزی ، سبک های دل بستگی ، سازگاری زناشویی