نقش زبان عربی در شکل گیری و توسعه علم اصول فقه

این مقاله به بررسی نقش محوری زبان عربی در شکل گیری و توسعه علم اصول فقه می پردازد. زبان عربی به عنوان زبان وحی و منبع اصلی شریعت، تاثیرات عمیقی بر مبانی، مفاهیم و قواعد این علم داشته است. فهم دقیق متون دینی، استخراج قواعد اصولی، و تدوین اصطلاحات تخصصی، همگی مرهون ویژگی های منحصر به فرد این زبان هستند. علم لغت، نحو و بلاغت عربی، ابزارهای اساسی در استنباط احکام فقهی به شمار می روند. با این حال، اختلافات فقها در برداشت های زبانی، چالش هایی را در این زمینه ایجاد کرده است. این مقاله ضمن بررسی این چالش ها، بر اهمیت اجتهاد در کنار توجه به ظواهر الفاظ تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

زبان عربی ، اصول فقه ، قرآن ، سنت ، فقه ، علم لغت