بررسی تاثیر تجربه های یادگیری فعال بر توانمندی های شناختی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان

یادگیری فعال یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که بر پایه تعامل و مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری بنا شده است. این رویکرد به طور گسترده ای در پژوهش های مختلف به عنوان ابزاری موثر برای بهبود توانمندی های شناختی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است. در مدارس ، که دوران حیاتی رشد شناختی و اجتماعی دانش آموزان است، استفاده از یادگیری فعال می تواند تاثیرات عمیق و بلندمدتی بر توانمندی های فکری و اجتماعی آنان داشته باشد. یادگیری فعال با فراهم کردن فرصت هایی برای تفکر انتقادی، حل مسئله و یادگیری مبتنی بر تجربه، به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت های شناختی خود را تقویت کنند. این نوع یادگیری علاوه بر تقویت مهارت های فکری، در زمینه های اجتماعی نیز اثرات مثبتی دارد. از طریق فعالیت های گروهی و همکاری های تیمی، دانش آموزان می آموزند چگونه با دیگران تعامل کنند، مهارت های ارتباطی خود را ارتقاء دهند و تعارضات را مدیریت کنند. این مهارت ها نه تنها برای موفقیت در مدرسه بلکه برای زندگی اجتماعی و حرفه ای آینده آنان ضروری هستند. استفاده از روش های یادگیری فعال به طور قابل توجهی موجب بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان می شود. به ویژه در مدارس، این شیوه ها می توانند انگیزه و علاقه مندی دانش آموزان به یادگیری را افزایش دهند و در نتیجه، باعث ارتقاء کیفیت یادگیری در سطح فردی و گروهی گردند.

کلیدواژه ها:

تجربه یادگیری فعال ، توانمندی شناختی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان