آموزش مهارت های زندگی در مدارس

ارتقا و بهبود بهداشت روانی، بهبود روابط انسانی، افزایش رفتارهای سالم در جامعه از محصولات و میوه های یادگیری مهارت های زندگی است.وقتی افراد جامعه ای آموزش های لازم برای مهارت های زندگی را یاد بگیرند، کمتر شاهد بروز معضلاتی همچون اعتیاد، خشونت های خانگی، خودکشی، بیماری های روانی و … می شویم. افراد جامعه برای آن که بتوانند در سلامت روانی زندگی کرده و با یکدیگر مراوده کنند، لازم است مهارت های زندگی را یاد گرفته و در زندگی به کار ببندند. در دوره کودکی ، تعارض ها و کشمکش ها به دلیل عدم بلوغ رشد روانی - شناختی جلوه چندانی ندارد ، اما با افزایش سن و هنگام مواجهه با دشواری های ویژه سنین نوجوانی و جوانی ، کشمکش های درونی و بیرونی همزمان با رشد جسمانی و روانی انتظار جامعه و خانواده از فرد نوجوان و جوان افزایش می یابد به طوری که می پذیرند به دلیل زندگی اجتماعی ، بخشی از تمایلات خود را محدود یا جهت دهی کنند و در چارچوب هنجارهای اجتماعی و گروهی قرار گیرند.در این راستا نوجوانان و جوانانی که شیوه های صحیح رفتار هیجانی و مهارت های لازم را برای تطبیق خود با خانواده و جامعه نیاموخته باشند و ظرفیت های روان شناختی آنها ارتقا نیافته باشد با آسیب های جدی و متعددی روبرو خواهند شد که عواقب آن هم دامنگیر خودشان می شود و هم دیگران و در صورتی که رفتارهای ضد اجتماعی در آنها شکل گیرد و از خود واکنش های منفی بروز دهند یا توان مدیریت این واکنش های منفی را نداشته باشند ، باعث آسیب های روان شناختی در شخص و کژروی ها و ناهنجاری هایی در اجتماع خواهد شد.بنابر این اگر در زمان کودکی برای آموزش مهارت های زندگی انرژی گذاشته نشود ، باید خانواده و مدرسه به خصوص در زمان نوجوانی و بلوغ ، برای آموزش این مهارت ها و افزایش ظرفیت روان شناختی نوجوان تلاش کنند .در این مقاله از ضرورت آموزش مهارت های زندگی در مدارس سخن می گوییم

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، آموزش ، تصمیم گیری ، ارتباط ، توانمندی ، روابط