عنوان اقدام پژوهی: چگونه توانستم رفتار پرخاشگرانه دانش آموزم را کاهش دهم؟

پرخاشگری دانش آموزان یکی از چالش های جدی در محیط های آموزشی است که می تواند بر یادگیری، روابط اجتماعی و سلامت روانی تاثیر منفی بگذارد. این پژوهش با هدف کاهش رفتارهای پرخاشگرانه یک دانش آموز و بهبود تعاملات او در کلاس انجام شده است. برای این منظور، ابتدا با استفاده از روش های مشاهده، مصاحبه با دانش آموز، والدین و معلمان، و بررسی سوابق تحصیلی، اطلاعاتی درباره علل پرخاشگری او جمع آوری شد. نتایج نشان داد که عواملی مانند مشکلات خانوادگی، کمبود مهارت های ارتباطی، احساس ناکامی در یادگیری و طردشدگی اجتماعی نقش مهمی در بروز این رفتار دارند.پس از شناسایی علل، مجموعه ای از راهکارهای آموزشی و تربیتی برای کاهش پرخاشگری اجرا شد. این راهکارها شامل ایجاد فضای حمایتی در کلاس، آموزش مهارت های کنترل هیجان، تقویت روابط اجتماعی، تشویق رفتارهای مثبت، و تعامل موثر با خانواده دانش آموز بود. در طی فرایند اجرا، دانش آموز با تمرین تکنیک های مدیریت خشم، مشارکت در فعالیت های گروهی و دریافت بازخورد مثبت، به تدریج رفتارهای خود را اصلاح کرد.برای ارزیابی میزان موفقیت مداخلات، مجددا اطلاعات از طریق مشاهده، مصاحبه و بازخورد والدین و همکلاسی ها جمع آوری شد. نتایج نشان داد که رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموز به طور قابل توجهی کاهش یافته، روابط اجتماعی او بهبود یافته و عملکرد تحصیلی اش ارتقا پیدا کرده است. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که استفاده از روش های حمایتی و تقویت مهارت های اجتماعی می تواند در کنترل پرخاشگری دانش آموزان موثر باشد. این پژوهش توصیه می کند که مدارس با ارائه برنامه های آموزشی مناسب و تعامل با والدین، نقش فعالی در کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، رفتار دانش آموز ، کنترل هیجان ، مهارت های اجتماعی ، مدیریت کلاس ، مشکلات رفتاری ، تعامل معلم و دانش آموز ، آموزش مهارت های ارتباطی.