بررسی نقش یادگیری تعاملی در تقویت مهارت های شناختی دانش آموزان ابتدایی

یادگیری تعاملی به عنوان یک روش آموزشی نوین، به تعاملات فعال و مشارکتی بین معلم و دانش آموزان و همچنین بین خود دانش آموزان در فرآیند یادگیری اشاره دارد. این روش، برخلاف شیوه های سنتی یادگیری که معمولا بر اساس آموزش یک طرفه است، بر اساس ساختن دانش از طریق تعاملات گروهی، بحث و تبادل نظر و حل مساله با همکاری دانش آموزان بنا شده است. در این نوع یادگیری، دانش آموزان به جای اینکه تنها به دریافت اطلاعات از معلم بپردازند، خود در فرآیند یادگیری مشارکت کرده و به تبادل ایده ها، تجربیات و دیدگاه ها با دیگران می پردازند. در دوران ابتدایی، تقویت مهارت های شناختی مانند حافظه، توجه، حل مساله و تفکر انتقادی اهمیت زیادی دارد. از آنجایی که این مهارت ها برای رشد شناختی دانش آموزان و پیشرفت تحصیلی آنان ضروری هستند، استفاده از روش های یادگیری تعاملی می تواند تاثیر بسزایی در این زمینه داشته باشد. یادگیری تعاملی می تواند موجب بهبود حافظه و توجه دانش آموزان، تقویت مهارت های حل مساله و تفکر انتقادی و همچنین ارتقاء مهارت های اجتماعی آنان شود. این روش به دانش آموزان این امکان را می دهد که به طور فعال در یادگیری خود مشارکت کنند و از طریق تعاملات با همکلاسی ها و معلمان، درک عمیق تری از مفاهیم پیدا کنند. یادگیری تعاملی با ایجاد فرصت های مختلف برای همکاری و مشارکت دانش آموزان، به طور چشمگیری می تواند در تقویت مهارت های شناختی آنان موثر باشد. همچنین، این روش می تواند به ارتقاء خودآگاهی، خودتنظیمی، و مهارت های اجتماعی دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری تعاملی ، مهارت های شناختی ، دانش آموزان ، ابتدایی