ارزشیابی توصیفی به دنبال بهبود یادگیری

الگوی ارزشیابی کیفی توصیفی اساسا با روش های ویژه ای به دنبال بهبود یادگیری و افزایش عملکرد درسی بوده به همین دلیل رویکرد اصلی آن ارزشیابی برای یادگیری است. بی تردید به لحاظ نظری این الگو مورد تایید بوده و نقد آن چنانی بر آن نیست شواهد بین المللی نشان می دهد که این الگو مورد اقبال عمومی قرار گرفته است. مشکل اساسا در اجتماعی شدن این دیدگاه و سازوکارهای اجرایی آن در سطح مدرسه و کلاس است. اجرای نیم بند و ناقص و رواج بدفهمی از ماهیت این الگوی ارزشیابی عامل اصلی تاثیر کم در بهبود یادگیری دانش آموزان است.مغالطه دیگر در این مدعا، فروکاستن علل پدیده های اجتماعی به یک علت خاص است این مغالطه بسیار خطرناک است زیرا پدیده های اجتماعی بسیار پیچیده و چندجانبه و چندلایه هستند.جایگزینی سیستم ارزشیابی کیفی - توصیفی به جای سیستم امتحان و نمره، ایده ای بسیار مترقی و یک تغییر شیفت اساسی در آموزش و پرورش بود. اما اکنون سیستم ارزشیابی در اجرا دچار چالش شده است. در آن زمان، تصور همه این بود که نمره ی دانش آموز، نشان دهنده ی میزان سواد اوست. در حالی ممکن بود دانش آموز تنها آن مطلب را حفظ کرده باشد، بدون آن که به یادگیری رسیده باشد. در حالی که سیستم ارزشیابی کیفی- توصیفی، ارزیابی از یادگیری و برای یادگیری است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی کیفی – توصیفی ، یادگیری ، سیستم ارزشیابی ، فضای آموزشی ، چالش