تاثیر سطوح نفوذپذیر بر رواناب و سیالب شهری

پژوهش حاضر به بررسی سطوح نفوذپذیر در شهر تهران و تاثیرات آن بر رواناب و سیالب های شهری می پردازد. در نیم قرن گذشته، تغییرات سریع در کاربری اراضی و افزایش جمعیت منجر به کاهش فضای سبز و گسترش سطوح نفوذپذیر شده است. این سطوح به عنوان مواد مصنوعی شناخته می شوند که مانع از نفوذ آب می شوند و شامل جاده ها، ساختمان ها و سایر سازه ها هستند. افزایش سطوح نفوذپذیر، رواناب ناشی از بارشهای شدید را افزایش می دهد و این موضوع به نوبه خود، خطر وقوع سیالب ها را در مناطق شهری افزایش می دهد. این تحقیق با استفاده از تصاویر ماهواره ای و نرم افزارهای جغرافیایی، درصد سطوح نفوذپذیر و نفوذناپذیر در منطقه ۶ تهران را شناسایی و تحلیل کرده است. نتایج نشان می دهد که این منطقه به شدت تحت تاثیر ساخت و سازهای بی برنامه و کاهش فضای سبز قرار دارد که باعث مشکلاتی نظیر جزایر گرمایی و سیالب های سطحی شده است. در نهایت، این مطالعه بر ضرورت بهبود مدیریت آب های سطحی و افزایش فضای سبز به عنوان راهکارهایی برای کاهش آثار منفی سطوح نفوذپذیر تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

نفوذپذیری ، رواناب ، فضای سبز ، توسعه شهری