تحلیل سطوح نفوذپذیر و سطوح نفوذناپذیر (مطالعه موردی: منطقه ۷ شهر تهران)

در سالهای اخیر، تغییرات سریع و بیرویه در ساختار شهری و توسعه ناپایدار، چالش های جدی برای محیط زیست و کیفیت زندگی ساکنان شهرها به وجود آورده است. یکی از مهمترین این چالش ها، افزایش سطوح غیرقابل نفوذ در مناطق شهری است که منجر به بروز مشکلاتی چون جزایر گرمایی، افزایش آلودگی و عدم جذب رواناب های سطحی می شود. در این راستا، شناسایی و طبقه بندی سطوح نفوذپذیر و غیرقابل نفوذ در مناطق مختلف شهری، به ویژه در کلانشهرهایی نظیر تهران، از اهمیت بالایی برخوردار است. این تحقیق با هدف بررسی و تحلیل سطوح نفوذپذیر و غیرقابل نفوذ در منطقه ۷ شهر تهران انجام شده است. با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و تصاویر ماهواره ای لندست، به شناسایی دقیق این سطوح پرداخته شده است. در ابتدا، تصاویر ماهواره ای مربوط به منطقه دانلود و پس از انجام پردازش های الزم، نمونه برداری از چهار نوع سطح شامل پارسل های ساخته شده، اراضی بایر، فضاهای سبز و آب صورت گرفت. داده ها سپس به محیط ENVI و ArcMap منتقل گردید تا تحلیل های الزم انجام شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نسبت سطوح غیرقابل نفوذ (فضاهای ساخته شده) به سطوح نفوذپذیر (فضاهای سبز و زمینه ای بایر) در منطقه ۷ و به طور کلی در شهر تهران نامناسب است. این تغییرات نه تنها بر کیفیت محیط زیست تاثیر منفی می گذارد، بلکه به بروز مشکلاتی نظیر جزایر گرمایی و عدم جذب رواناب سطحی منجر می شود؛ بنابراین، این پژوهش بر ضرورت مدیریت بهینه سطوح نفوذپذیر تاکید دارد تا شرایط محیط زیستی بهبود یابد و اثرات منفی تغییرات اقلیمی کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

سطوح نفوذپذیر ، سطوح غیرقابل نفوذ ، جزایر گرمایی ، منطقه ۷ تهران