ارزیابی عملکرد فضای سبز شهر یزد بر اساس تحلیل ساختار سیمای سرزمین

روند گسترش شهری منجر به ایجاد الگوهای پیچیده ای از مناطق ساخته شده با تراکم کم و زیاد و تکه تکه شدن چشم اندازهای طبیعی شده است. تناسب ترکیب و توزیع فضایی فضاهای سبز و باز به عنوان ساختارهای اکولوژیک شهری می تواند بر فرایندهای آب و هوایی تاثیر مثبت داشته باشد. هدف از این تحقیق بررسی چگونگی وضعیت ترکیب و توزیع فضایی فضای سبز شهر یزد است. در این پژوهش برای شناسایی نحوه ترکیب و توزیع پوشش گیاهی از نقشه پوشش اراضی حاصل از تصاویر ماهواره ای لندست ۸-۹ استفاده شده است. با استفاده از متریکهای سیمای سرزمین مربوط به شکل، موقعیت فضایی و اندازه، وضعیت ترکیب و توزیع فضایی پوشش سبز در منطقه مورد مطالعه، به صورت کمی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. محاسبه متریکها بر اساس پهنه های شش ضلعی پنج هکتاری در کالس فضای سبز در پنج طبقه از کمترین تا بیشترین ارزش انجام شده است و هر متریک به صورت مجزا مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان داده است که فضاهای سبز در شهر یزد به شکل خوشه ای و با توزیع نامنظم پراکنش داشته است. همچنین در بخش هایی از شهر فضای سبز به صورت لکه های ریزدانه با تاثیر لبه زیاد و بی نظم جانمایی شده اند. در نتیجه ترکیب و توزیع فضایی، فضاهای سبز شهر یزد، شرایط مطلوبی نداشته و در حال حاضر لکه های فضای سبز شهری از وسعت و پیوستگی الزم برای ارائه خدمات اکولوژیکی برخوردار نمی باشد.

کلیدواژه ها:

متریک سیمای سرزمین ، فضای سبز ، ترکیب و پیکربندی فضایی ، پهنه بندی شش ضلعی ، یزد