بررسی تاثیرات تمرینات تقویت کننده لگن در مقایسه با تمرینات تقویت کننده ساق پا بر درد زانو

هدف: بررسی اثربخشی تمرینات تقویت کننده لگن در مقایسه با تمرینات تقویت کننده ساق پا بر زانو درد، عملکرد و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به آرتروز زانو می باشد. جمعیت/موضوع مورد مطالعه: افراد مرد و زن ورزشکاران آسیب دیده مراجعه کننده به پزشکان هستند. افراد آینده نگر تحت یک غربالگری اولیه واجد شرایط بودن قرار گرفتند و پس از آن یک ارزیابی بالینی توسط ۱ نفر از ۲ پزشک ورزشی (نویسندگان همکار V.L. و P.W) انجام شد. هر ارزیابی بالینی شامل مروری بر تاریخچه بالینی، معاینه فیزیکی، و عکس برداری با اشعه ایکس ساده (ایستاده قدامی خلفی، درازکش جانبی/روی الترال، و نماهای خط افق خوابیده به پشت) بود. تشخیص KOA با استفاده از معیارهای تایید شده قبلی که شامل یافته های بالینی و رادیوگرافی بود، انجام شد. علاوه بر تشخیص بالینی KOA، آزمودنی ها تنها در صورتی وارد شدند که شدت درد زانو گزارش شده در نمره زیرمقیاس درد آسیب دیدگی و استئوآرتریت زانو (KOOS) کمتر یا مساوی ۶۸ باشد. سی و هفت و ۳۵ بیمار مبتلا به KOA به ترتیب به طور تصادفی در یک برنامه تمرینی ۱۲ هفته ای تقویتی لگن یا پا قرار گرفتند. هر دو برنامه تمرینی شامل تمرینات تقویتی و انعطاف پذیری بود که ۳ تا ۵ روز در هفته تکمیل می شد. هفته اول تمرین تحت نظارت و ۹ هفته باقی مانده شامل ورزش در خانه بود. بهبودهای آماری و بالینی معنی داری در نمرات زیرمقیاس درد KOOS و WOMAC در هر دو برنامه تقویتی لگن و پا مشاهده شد. تفاوت آماری در تغییر نمرات مشاهده شده بین ۲ گروه وجود نداشت. بهبودهای یکسانی در زیرمقیاس های تابع KOOS و WOMAC و کیفیت زندگی برای هر دو برنامه مشاهده شد. هیچ تغییری در ROM لگن و زانو یا قدرت لگن و پا در هر دو گروه مشاهده نشد. به نظر می رسد برنامه های تمرینی تقویتی ایزوله لگن و پا به طور مشابه درد، عملکرد و کیفیت زندگی زانو را در بیماران مبتلا به KOA بهبود می بخشد. ارتباط بالینی: نتایج این مطالعه نشان می دهد که هر دو تمرین تقویتی لگن و پا باعث بهبود درد و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به KOA می شوند و باید در نسخه های ورزشی بیماران مبتلا به KOA گنجانده شوند.

کلیدواژه ها:

استئوآرتریت زانو ، ورزش درمانی ، تقویت لگن ، کارآزمایی کنترل تصادفی