بررسی شیوه های نوظهور ارزشیابی در درس زبان و ادبیات فارسی

ارزشیابی، به عنوان یکی از ارکان اصلی فرآیند آموزش، نقش حیاتی در بهبود کیفیت یادگیری و تدریس ایفا می کند. در درس زبان و ادبیات فارسی، با توجه به ماهیت پیچیده و چندبعدی این درس، استفاده از شیوه های ارزشیابی متنوع و نوظهور، می تواند به شناخت دقیق تر و جامع تر از میزان یادگیری و پیشرفت دانش آموزان منجر شود.هدف: هدف از این مقاله مروری، بررسی و تحلیل شیوه های نوظهور ارزشیابی در درس زبان و ادبیات فارسی است. در این مقاله، ضمن معرفی و تبیین این شیوه ها، به بررسی مزایا، چالش ها و کاربردهای هر یک از آنها در کلاس درس پرداخته می شود.روش شناسی: در این مقاله، با استفاده از منابع علمی معتبر، اعم از کتب، مقالات، پژوهش های انجام شده در حوزه آموزش زبان و ادبیات فارسی و ارزشیابی آموزشی، و همچنین با بهره گیری از تجربیات صاحب نظران و معلمان برجسته، به بررسی و تحلیل شیوه های نوظهور ارزشیابی در این درس پرداخته شده است.یافته ها: یافته های این مقاله نشان می دهد که شیوه های نوظهور ارزشیابی، در مقایسه با روش های سنتی، از مزایای متعددی برخوردارند. نتیجه گیری: با توجه به مزایای ذکر شده، می توان گفت که استفاده از شیوه های نوظهور ارزشیابی در درس زبان و ادبیات فارسی، می تواند به بهبود کیفیت آموزش و یادگیری این درس کمک کند. با این وجود، باید توجه داشت که بکارگیری موثر این شیوه ها، نیازمند برنامه ریزی دقیق، آموزش معلمان، و فراهم کردن زیرساخت های لازم است.

کلیدواژه ها:

زبان و ادبیات فارسی ، ارزشیابی ، شیوه های نوظهور ، آموزش.