عملکرد و نحوه برخورد امام محمدباقر و امام صادق (علیهما السلام) با قیام ها و جریانات انحرافی عصر خویش

دوران زندگی سیاسی و اجتماعی امام محمد باقر و امام جعفر صادق علیهما السلام، از موضوعات قابل توجه اواخر قرن یکم و قرن دوم ه.ق است. در این عصر جامعه با چالش های فراوانی در عرصه های سیاسی و فکری مواجه شده بود. بروز و ظهور قیام ­ها و جریان های انحرافی از مهمترین این چالش ها بودند. پژوهش حاضر به شیوه کتابخانه ­ای و روش توصیفی-تحلیلی با بررسی زندگی سیاسی-اجتماعی و فرهنگی-عقیدتی امام باقر و امام صادق علیهما السلام، و دسته ­بندی قیام­ ها و جریانات انحرافی به شناسایی رهیافت­ ها و استراتژی های موردنظر توسط صادقین علیهما السلام، پرداخته است. یافته­ های این پژوهش نشان می دهد که امام محمدباقر و امام صادق علیهما السلام، با شناخت شرایط و مقتضیات جامعه اسلامی با عملکرد علمی- فرهنگی خویش در صیانت از سنت و ارزش ­های اسلامی به تبیین حدود و حقوق شریعت اسلامی پرداختند و با توجه به شرایط سیاسی جامعه اسلامی در عصر امویان و عباسیان در کنار استقامت و صبر و اتخاذ راهبرد تقیه و مدارا، با حضور در مجالس گوناگون و پایه­ گذاری نهضت علمی، باب بحث و مناظره را گشودند و به تربیت و آموزش شاگردان خود به ­عنوان فقیه، محدث و متکلم اهتمام ورزیدند.

کلیدواژه ها:

قیام ها ، جریان های انحرافی ، امام محمدباقر (ع) ، امام صادق (ع)