نوگرایی در تدریس آموزش ابتدایی: بازنگری روش ها و چالش های پیش رو

این مقاله مروری به بررسی نوگرایی در تدریس آموزش ابتدایی، با تمرکز بر بازنگری روش ها و چالش های پیش رو می پردازد. هدف این پژوهش، ارائه تصویری جامع از رویکردهای نوین آموزشی در دوره ابتدایی و ارائه راهکارهایی برای ترویج و نهادینه سازی آن ها است. در مقدمه، اهمیت آموزش ابتدایی و ضرورت نوگرایی در روش های تدریس به دلیل تحولات جوامع و نیازهای نوین یادگیری دانش آموزان مورد تاکید قرار گرفت. سپس، مبانی نظری نوگرایی در تدریس، شامل نظریه های ساخت گرایی، یادگیری اجتماعی، تعامل گرایی نمادین، ذهنیت رشد و رویکرد رابطه معلم-دانش آموز به تفصیل تشریح شد. در ادامه، روش های تدریس نوگرا همچون یادگیری فعال، یادگیری مبتنی بر مسئله، یادگیری مشارکتی، یادگیری ترکیبی و آموزش شخصی سازی شده معرفی و ویژگی های آن ها بررسی شد. مقاله به طور ویژه به چالش های پیش روی پیاده سازی این روش ها در مدارس ابتدایی از جنبه های معلمان، دانش آموزان، منابع و امکانات پرداخت و راهکارهای عملی را در سطوح نظام آموزشی، مدارس، معلمان و دانش آموزان برای غلبه بر این چالش ها ارائه داد. در بخش کاربردی، مجموعه راهکارهای عملیاتی برای ترویج نوگرایی در تدریس آموزش ابتدایی ارائه گردید که شامل تغییر رویکرد برنامه ریزی درسی، توسعه استانداردهای نوین تدریس، تحول در تربیت معلم، تامین منابع آموزشی، ایجاد شبکه های حمایتی، ایجاد فرهنگ سازمانی نوآور، توسعه رهبری آموزشی، بهسازی فضاهای یادگیری، و توانمندسازی معلمان و دانش آموزان است. در نهایت، نتیجه گیری مقاله بر ضرورت و اهمیت مستمر نوگرایی در تدریس آموزش ابتدایی به عنوان سرمایه گذاری برای آینده ای روشن تر تاکید نمود.

کلیدواژه ها:

نوگرایی در تدریس ، آموزش ابتدایی ، روش های تدریس ، یادگیری فعال ، چالش ها ، بازنگری روش ها