بررسی روش های آموزشی معلمان در تقویت هوش عاطفی دانش آموزان

هوش عاطفی به عنوان یکی از عوامل اساسی در رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان، نقش مهمی در موفقیت تحصیلی، تعاملات بین فردی و سازگاری روان شناختی آنان ایفا می کند. معلمان به عنوان راهبران آموزشی و الگوهای رفتاری، می توانند با استفاده از روش های تدریس مناسب، به تقویت این نوع هوش در دانش آموزان کمک کنند. این مقاله مروری به بررسی روش های آموزشی موثر در پرورش هوش عاطفی دانش آموزان پرداخته و نقش معلمان را در این فرآیند تحلیل می کند.یافته های این پژوهش نشان می دهد که ایجاد محیط یادگیری مثبت، استفاده از آموزش مستقیم مهارت های هوش عاطفی، بهره گیری از روش های تدریس مشارکتی و مبتنی بر تجربه، و ایفای نقش الگویی توسط معلمان ازجمله راهکارهای کلیدی در رشد این توانایی در دانش آموزان است. محیط یادگیری حمایتی و تشویق به بیان احساسات، نقش مهمی در ایجاد خودآگاهی و خودتنظیمی دانش آموزان دارد. علاوه بر این، آموزش مستقیم مهارت هایی مانند همدلی، مدیریت هیجانات و ارتباط موثر، باعث ارتقای تعاملات اجتماعی و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه می شود. همچنین، استفاده از روش هایی مانند یادگیری مشارکتی، بازی های نقش آفرینی و تحلیل داستان های مرتبط با احساسات، به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت های عاطفی خود را در موقعیت های واقعی تمرین کنند. بااین حال، اجرای این روش ها با چالش هایی ازجمله کمبود دانش معلمان در حوزه آموزش هوش عاطفی، محدودیت های زمانی در برنامه درسی و عدم همکاری کافی والدین مواجه است. درنتیجه، پیشنهاد می شود که نظام آموزشی از طریق برنامه ریزی مناسب، آموزش معلمان و ادغام مهارت های عاطفی در دروس مختلف، به بهبود هوش عاطفی دانش آموزان کمک کند. این مقاله بر اهمیت تغییر رویکردهای آموزشی برای ارتقای هوش عاطفی تاکید کرده و راهکارهایی عملی برای بهبود این حوزه ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، روش های تدریس ، آموزش عاطفی ، نقش معلمان ، دانش آموزان ، محیط یادگیری