بررسی اعراب و بناء منادی و توابع آن

یکی از اساسی ترین مباحث پیرامون علم نحو، احکام اعراب و بناء منادی و توابع آن بوده که از استعمالات قابل توجهی در متون دینی مخصوصا زیارات و ادعیه برخوردار میباشد. مقاله پیش رو به این موضوع اختصاص یافته تا علاوه بر اینکه از استعمال و خواندن نادرست متون عربی و همچنین تحیر نسبت به اعراب و بناء برخی از کلمات، جلوگیری کند، مناسبتا با بیان چندی از قواعد کلی و دقیق علم نحو، قدمی بر اجتهاد و خبرگی در این علم بردارد. تحقیق مزبور به روش توصیفی_تحلیلی و با تفهیم سه موضع وجوب اعراب منادی همچون منادای مضاف، دو موضع وجوب بناء آن مانند منادای مفرد نکره مقصوده و دو موضع جواز اعراب و بناء این کلمه مثل منادای علم موصوف به ابن یا ابنه متصل مضاف به علم، در صدد به نمایش گذاشتن تصویری کامل از مواضع اعراب و بناء منادی برآمده است. این مقاله همچنین با بررسی احکام توابع منادی، در دو بخش منصوب و یا مضموم بودن نفس منادی، سعی خود را در تبیین کامل اعراب و بناء توابع منادی نیز به کار گرفته است.

کلیدواژه ها:

اعراب و بناء ، منادی ، اعراب و بناء منادی ، توابع ، توابع منادی