راهبرد های سنجش عوامل محیطی ساختمان پس از بهره برداری (P.O.E)

ارزیابی ابزار مهمی برای کمک به معماران برای آزمایش ایدههای جدید و یادگیری این که چه کارایی دارد و چه چیزی کار نمی کند است . در محیطی با منابع محدود، ارزیابی برنامه یک منبع ضروری اطلاعات برای کمک به معمار در تصمیم گیری آگاهانه است تصمیم گیری در مورد تخصیص منابع ، بر اساس ارزیابی دقیق پروژهها و ابتکارات فردی ، همچنین می تواند مسئولیت پذیری بیشتری بیشتری را تقویت کند. در سطح برنامه ، ارزیابی به معماران این امکان را می دهد که : تفاوت های ظریف یک برنامه را درک کنند، اطلاع رسانی کنند و اصلاحات لازم را انجام دهند و این اطلاعات را به ذینفعان منتقل کنند. بدین جهت می بایست معماران پیش از ساخت بنایی جدید به ارزیابی بناهای پیشین پرداخته تا در منابع و زمان صرفه جویی نمایند. پس هدف اصلی پژوهش بررسی راهبرد های ارزیابی پس از ساخت بناها از حیث عوامل محیطی می باشد. بدین دلیل محققین از روش استدلال منطقی و توصیفی -تحلیلی به شدت توامان بهره گیری کرده اند. یافته ها نشان می دهد که راهبرد ها و تکنیک های ؛ همبستگی ، شبیه سازی سلولی (P.k)، نرمافزار ارزیابی چرخه زندگی (LCA)، مصاحبه ، مشاهده و ارزیابی IEQ به معماران به جهت ارزیابی بناهای پیشین کمک شایان توجهی می نماید. امید که نتایج این پژوهش به دیگر محققین به جهت ارزیابی مناسب تر ساختمان های ساخته شده کمک شایان توجهی بنماید.

کلیدواژه ها:

ارز یابی ، عوامل محیطی ، P.O.E ، IEQ ، پارامترهای سبک زندگی