مروری بر ساختار تنسگریتی در معماری معاصر ایران

ساختارهای تنسگریتی به عنوان یک فناوری نوین در مهندسی و معماری ، به دلیل ویژگی های خاص خود، توجه بسیاری از معماران و مهندسان را در سراسر جهان جلب کرده است . این سیستم های سازهای با ترکیب عناصر فشاری و کششی ، فضایی سبک و مقاوم ایجاد می کنند که در برابر نیروهای خارجی به خوبی عمل می کند. در معماری معاصر ایران، استفاده از تنسگریتی نه تنها به بهبود عملکرد سازهای کمک می کند بلکه زمینه ساز نوآوری های زیبا و خلاقانه در طراحی بناها نیز می گردد. هدف مقاله بررسی ساختار تنسگریتی وتاثیر آن برمعماری معاصر ایران است . روش تحقیق این مقاله ، کتابخانه ای است و با استفاده از منابع معتبر داخلی و خارجی ، به بررسی تاریخچه ، توسعه و کاربردهای جهانی این فناوری می پردازد.ابتدا مفاهیم پایه ای و مقدمه ای بر تنسگریتی ارائه می شود، سپس با مرور تاریخچه و توسعه این ساختار در معماری ، به تحلیل ساختارهای تنسگریتی پرداخته می شود. همچنین تجربیات جهانی در کاربرد این سازهها و وضعیت معماری معاصر ایران مورد بررسی قرار گرفته و چالش های مربوط به استفاده از تنسگریتی در کشور مطرح می شود. بخش دیگری از مقاله به تحلیل نمونه های محدود پروژههای تنسگریتی در ایران اختصاص دارد و در پایان، چشم انداز آینده این فناوری در ایران با تاکید بر نیازهای تحقیقاتی و آموزشی ترسیم می شود. نتایج نشان می دهد که تنسگریتی با وجود کاربرد محدود فعلی ، پتانسیل بالایی برای توسعه در راستای معماری پایدار و نوآورانه در ایران دارد. این تحقیق می تواند به عنوان راهنمایی برای معماران و مهندسان در جهت استفاده موثر از فناوری های نوین و ارتقاء کیفیت طراحی و ساخت بناها در ایران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سازه تنسگریتی ، فضاکار ، کش بستی ، معماری