بررسی اصول طراحی مرکز اقامتی آموزشی سالمندان با تایید بر کاهش افسردگی

با توجه به پیشرفت های پزشکی ، کاهش مرگ و میر و همچنین کاهش آمار زاد و ولد در جوامع ، بالا رفتن جمعیت سالمندان حقیقتی نزدیک می باشد. لذا می بایست برای مواجهه با رشد جمعیت در این قشر، آمادگی و برنامه ریزی دقیقی در جوانب مختلف منظور شود. فضای معماری و شهرسازی یکی از مهمترین عناصر در ارتباط با زندگی سالمند می باشد. حضور سالمند در خانه و جامعه مستلزم جوابگویی اولیه به نیازهای وی می باشد. این پاسخگویی می بایست شامل در نظر گرفتن محدودیت های جسمی و شرایط روحی این عزیزان باشد. برای حداکثر بهره مندی سالمند از خدمات و جامعه ، باید زندگی سالمندان و روحیات آنان به دقت تجزیه و تحلیل گردد. شرایط جسمی و روحی سالمند، نیازها و ویژگی های این دوران از جمله فاکتورهایی می باشد که رسیدن به این منظور را میسر می سازد. توجه به نیازهای انسان در هر دوره سلامت فرد، در نتیجه اجتماع را موجب می شود. یکی از اقشار محتاج حمایت در جامعه سالمندان می باشند. در معماری نه تنها باید اصول و استانداردهای خاص برای این قشر تبیین ، تثبیت و رعایت شود، بلکه می بایست الگوی فضایی مختص به این افراد را تعریف نمود. خانه سالمندان اولین و ساده ترین راهی است که می توان در نظر گرفت . اما به دلیل فاصله ویژگی های اولیه این فضا از الگوی زندگی عادی سالمند و همچنین قبول این حقیقت که باعث افزایش افسردگی های خاص این دوران می باشد، در این الگو، مسکن هایی برای سالمندان طراحی شده است که سالمندان می توانند به تنهایی یا همراه با خانوادهشان در آن زندگی کنند. خدمات اولیه و مورد نیاز سالمند در مجاورت و همسایگی مسکن سالمندان موجود می باشد. اما با توجه به ویژگی ها و روحیات این قشر، تعریف الگویی که سالمند را در کنار حفظ زندگی عادی ، در خانه امیدها و خاطراتش ، در نیازهای روحی و جسمی ایشان مرتفع سازد، ضروری می باشد.لذا نیاز به الگویی که فضای جدیدی منطبق بر شرایط روحی و جسمی سالمند را تعریف کند و بتواند جایگزین شیوههای قبلی در جهت ارتقاء روحیه سالمند شود ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

اقامتی ، سالمندان ، افسردگی ، اموزش