راهکارهای طراحی پیادهراه شهری بر فضای فوقانی تونل راه آهن تهران - تبریز با رویکرد افزایش سرزندگی (محدوده خیابان تختی در منطقه ۱۷ تا خیابان امین الملک در منطقه ۱۸)

در دهه های اخیر به دلیل غلبه ماشین در شهرها و کمرنگ شدن حضور عابر پیاده، اهمیت پیادهمداری در کشورهای در حال توسعه ، در حال افزایش است . رویکرد پیادهمداری و اولویت به پیادهروی در فضاهای شهری ضمن ارتقای کیفیت دسترسی برای همه اقشار جامعه ، بر نوع و کیفیت خوانش فضایی تاثیر می گذارد. براین اساس یکی از عوامل مهم ارتقای کیفیت محیطی در فضاهای پیاده، ارتقای سیما و منظر شهری در فرایند پیاده مداری است . روش تحقیق این پژوهش کیفی و براساس مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی - تحلیلی پیرامون مبانی نظری پژوهش مورد نظر می باشد. هدف این پژوهش دستیابی به راهکارهای طراحی پیادهراه با رویکرد افزایش سرزندگی است . در این راستا »مسیر فضای فوقانی تونل راه آهن تهران - تبریز (محدوده خیابان تختی در منطقه ۱۷ تا خیابان امین الملک در منطقه ۱۸«( محدوده مطالعاتی پژوهش حاضر است . این محور در گذشته حریم راه آهن به شمار می رفته که ، مدتی است که با انتقال خط راه آهن به خطوط زیرگذر به زمین بایر تبدیل گشته است . بنابراین جزو مناطق رده اول برای نوسازی و احیای بافت به حساب می آید. بدین منظور در این مقاله راهکارهای طراحی منظر که جاذب مخاطب و پاسخ ده به نیازهای رفتاری افراد باشد، ارائه می شود. فضاهایی با افزایش نفوذپذیری ، بهبود فرصت های عملکردی ، طراحی با پیچیدگی فضایی معنادار و زیبایی شناسی ، مناسب امنیت حضور، که از اصلی ترین عناصری است که در بالابردن کیفیت فضایی محیط موثر هستند. در یک فضای شهری کارآمد و باکیفیت ، حضور مردم پررنگ تر شده که نتیجه آن تعاملات و به دنبال آن حس سرزندگی بیشتری است .

کلیدواژه ها:

پیادهراه ، فضای شهری ، سرزندگی ، راه آهن تهران- تبریز ، خیابان تختی ، خیابان امین الملک .