تحلیل و بررسی شاخص های رضایتمندی سکونتی در راستای دستیابی به پایداری اجتماعی

محیط مسکونی با کیفیت مناسب ، احساس رفاه و رضایتمندی را برای ساکنان آن از طریق ویژگیهای فیزیکی ، اجتماعی و نمادین به وجود می آورد. رضایت از کیفیت محیط سکونتی به معنای ارزیابی محیط ، در ارتباط با احتیاجات و خواسته های شهروندان از واحد مسکونی ، واحد همسایگی و محله سکونتی است . امروزه پایداری اجتماعی به عنوان جزئی جدایی ناپذیر از فرآیند توسعه پایدار بشمار می رود. دانش های محیطی از جمله معماری و شهرسازی با بسترسازی محیطی در جهت سوق به یک جامعه پایدار، نقش مهمی ایفا می کنند. رضایت مندی سکونتی را می توان درک ساکنان از میزان تامین انتظاراتشان از محیط مسکونی ، تعریف کرد. عدم تامین این انتظارات باعث نارضایتی از محیط مسکونی می شود. نارضایتی سکونتی ضمن کاهش کیفیت زندگی فردی ، می تواند آثار منفی اجتماعی نیز به همراه داشته باشد . از این رو سنجش رضایت سکونتی و عوامل موثر بر آن در راستای دستیابی به پایداری اجتماعی بسیار حائز اهمیت است . هدف این پژوهش بررسی شاخصهای رضایتمندی و پایداری اجتماعی جهت استخراج شاخصهای مشترک در بین مطالعات مختلف می باشد. ابتدا با استفاده از روش مطالعات کتابخانه ای ، مهمترین شاخصهای رضایتمندی سکونتی و پایداری اجتماعی در سطح محله و واحد همسایگی و واحد مسکونی استخراج گردید و با استفاده از رویکرد تحلیل -محتوا و جداول هدف-محتوا، شاخصهای مشترک از میان آنها شناسایی شد. شاخصهای تدوین شده می تواند در افزایش حس رضایتمندی و ارتقا پایداری اجتماعی موثر واقع شود؛ که نتیجه آن احساس رضایت از محیط ، ایجاد حس تعلق به مکان و ماندگاری مثبت در محیط مسکونی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی ، پایداری اجتماعی ، محیط مسکونی .