امکان سنجی بهره گیری از معماری بیوفیلیک به منظور تامین نور طبیعی در ساختمان

استفاده از سوخت های فسیلی و افزایش آلاینده ها و آلودگی محیط طبیعی ، یکی از چالش ها در زمینه مصرف انرژی و محیط زیست می باشد. به همین دلیل ، باید به دنبال راه حل هایی برای کاهش مصرف انرژی های تجدید ناپذیر و بهره گیری بهینه از انرژی های تجدید پذیر در ساختمان ها بود. بایوفیلیک راهکاری موثر برای معماران و طراحان در این زمینه می باشد چرا که میتوان عناصر طبیعی را در طراحی ساختمان ادغام کرده و از پتانسیل آن برای بهبود محیط های داخلی بهره برد.این رویکرد از زیرمجموعه های مختلفی از جمله بیومیمکری بهره می برد که یک تجربه غیرمستقیم از طبیعت است و با الگوبرداری از آن به دنبال یافتن راهکار طراحی در ساختمان ها به منظور بهبود کیفیت آنها می باشد. از این رو، در این مقاله به امکان سنجی قابلیت معماری بیومیمکری در کاهش مصرف انرژی و جلوگیری از اتلاف آن از طریق بهره وری بهینه از نور طبیعی در طراحی ساختمان ها پرداخته می شود.به صورتی که در ابتدا به مطالعه ی نظریه بایوفیلیک و زیرشاخه آن، بیومیمکری در زمینه نور طبیعی به کمک منابع معتبر علمی پرداخته وسپس با تحلیل و بررسی نمونه های موردی موجود درسطح بین الملل که با استفاده از این رویکرد توانسته اند باعث کاهش مصرف انرژی در زمینه روشنایی شوند، به بررسی عمیق تر این موضوع می پردازیم . در نهایت ، این پژوهش امکانات استفاده از علم بایوفیلیک و اهمیت آن در کاهش مصرف انرژی و سوخت های فسیلی در ساختمان ها را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

بیومیمیکری ، طراحی پایدار ، طراحی مبتنی بر زیست شناسی ، معمار ی بیوفیلیک