تاثیر طراحی فضاهای آموزشی کودکان برای توسعه ی تفکر خلاق و انتقادی

در قرن معاصر موضوع رابطه انسان و محیط و قابلیت ترجمه آن به زبان طراحی محیط و معماری ، مورد توجه پژوهشگران این حوزه از دانش بوده است . هدف معماران از پرداختن به این دانش ، تحلیل رابطه انسان و محیط و کاربرد آن در طراحی معماری است . خلاقیت نعمتی است که در تمام انسانها بالقوه موجود است اما ظهور و گسترش آن نیازمند و وابسته به شرایط مناسب است . محیط و فضای فیزیکی که انسان در آن حضور می یابد یکی از گزینه های مورد توجه در جهت پرورش و رشد خلاقیت در انسانها می باشد. رشد خلاقیت در سنین کودکی و نوجوانی یکی از مهم ترین نکات مورد توجه در طول زندگی انسانها است ، زیرا میزان رشد خلاقیت افراد جامعه سبب تغییر در کیفیت زندگی فردی و اجتماعی آنها می گردد. فضاهای مدارس باید به مانند جشنوارهها یی از کنجکاوی ، تخیل ، تجسم ، بازی سازی و در نهایت مکان خلاقیت کودکان گردد. معماری مدارس باید به گونه ای باشد که دانش آموزان را خلاق و منتقد تربیت کند. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که دستیابی به این اهداف دیگر نمی تواند در قالب قبلی معماری مدارس که همان کلاس راهرو بود قرار گیرد. این پژوهش با هدف بررسی اصول طراحی فضاهای آموزشی کودکان برای توسعه ی تفکر انتقادی و خلاق با استفاده از روش مروری انجام شده است و برای گردآوری مطالب از مطالعه ی پژوهش های پیشین استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، تفکر خلاق ، تفکر انتقادی