رتبه بندی توسعه یافتگی استانهای ایران (مقایسه روشهای تاکسونومی و تاپسیس با استفاده از ۱۴۳ شاخص )

برنامه ریزی به منظور شناخت وضعیت توسعه یافتگی نواحی مختلف و دستیابی به وضع مطلوب از دیرباز مورد توجه صاحب نظران امرتوسعه و سیاستگذاران و برنامه ریزان در سطح بین المللی ، ملی و منطقه ای بوده است و شناخت و تجزیه و تحلیل وضعیت استان ها در زمینه های مختلف محیطی ، اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی و غیره ، نخستین گام در فرایند برنامه ریزی توسعه منطقه ای است . در این راستا شاخص های مختلف می توانند وضعیت استان ها را در زمینه برخورداری از توسعه نشان دهند. با این کار، محدودیت های هر استان مشخص شده و می توان جهت برطرف نمودن آنها اقدام کرد. بنابراین هدف اصلی این پژوهش ، شناسایی درجه توسعه یافتگی استان های ایران است .در این تحقیق با استفاده از ۱۴۳ شاخص گردآوری شده از مرکز آمار (سال ۱۴۰۱) و بوسیله روش های تاکسونومی عددی و تاپسیس به رتبه بندی توسعه یافتگی استان های ایران پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان داد که بر اساس روش تاکسونومی عددی، تهران در رتبه اول قرار دارد و در رتبه دوم ، اصفهان و در رتبه سوم ، مازندران قرار دارد. در انتهای استان ها هم کردستان ، البرز و سیستان و بلوچستان قرار دارد.همچنین بر اساس روش تاپسیس ، تهران در رتبه اول قرار دارد و در رتبه دوم ، اصفهان و در رتبه سوم ، سمنان قرار دارد. در انتهای استان ها هم همدان ، آذربایجان غربی و سیستان و بلوچستان قرار دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، شاخص Fio ، تاکسونومی عددی ، تاپسیس .