اصلاح نگرش راجع به فرزندپذیر ی و فرزندخواندگی

نگرش از منظر روانشناسی اجتماعی، یک مسئله مهم است که در اثر تجارب زندگی فرد شکل می گیرد و برزندگی آینده ی او اثر می گذارد. نگرش در مسائل مختلف نمود پ یدا می کند و عامل اخذ تصمیمات متفاوتافراد در شرایط مشابه است و از آنجا که یکی از مسائل مهم اجتماع که نیاز به کار فرهنگی مناسب دارد،پرداختن به مسئله فرزندپذیری و فرزندخواند گی است، اصلاح نگرش در این زمینه باید مهم شمرده شود. زیرامشخص کردن هنجارهای اجتماع ی در این حیطه لازم است اما بدون در نظر گرفتن ضرورت کار بر نگرشافراد، کافی نیست. بر اساس این ضرورت، در این مقاله به مروری بر راهکارهایی برآمده از بستر علم روانشناسیاجتماعی جهت اصلاح نگرش پرداخته شد و امید است این موارد مورد توجه متولیان امور قرار گیرد. به امیدروزی که کشور ایران بتواند پیشگام جامعه ی بدون کودک و نوجوان فاقد سرپرست مناسب باشد و تمامکودکان و نوجوانان این سرزمین که شرایط مناسب فرزندی یک خانواده را دارند بتوانند در خانواده های سالمرشد کنند و باقی آنان نیز که به سبب سرگذشت خاص و تجارب آسیب زای خود و یا شرایط جسمی یا روانیخاص خود، فرزندخواندگی شان به صلاح خود یا فرزندپذیران نیست، از محیط مناسب رشد در شبه خانواده هابهرمند باشند و در نتیجه سلامت روان تمامی افراد جامعه در حد مطلوب باشد

کلیدواژه ها:

نگرش ، فرزندپذیری ، فرزندخواندگی