گونه شناسی ادله نقلی مورد استناد هر امام بر امامت خویش

بحث از ادله ای از این تنها نوشتار است که امامت امام با ادله متنوع عقلی و نقلی قابل اثبات است که اولا نقلی و ثانیا از سوی پیامبر و امام پیشین بر امامت یک امام ایراد شده است و امام در مواردی که لازم است به اثبات امامت خود بپردازد، از آن ها بهره برده است. با قیودی که ذکر شد، ادله عقلی یا ادله نقلی که مورد استفاده امام خود نبوده، محل بحث نخواهد بود. در طریق نگارش این مقاله از روش توصیفی -تحلیلی بهره گرفته و بر اساس آن به سه گونه از ادله نقلی امامت پرداخته شده است: (الف) ادله ای که در مقابل مدعیان امر حکومت پس از رسول خدا شکل گرفت و استنادات ائمه در این عصر عمدتا به سخنان خداوند در قرآن و احادیث پیامبر بود که به حق جانشینی امیرالمومنین و فرزندانش اشاره داشت؛ (ب) ادله ای که در برابر مدعیان امر امامت بود که جریان بنوحسن از جمله آن بود و استنادات ائمه در این زمان بیشتر حول محور ودایع امامت، وصیت و تغسیل و تکفین امام پیشین بود؛ (ج) ادله نقلی امامت موعود و منجی که بر اساس آن به تعیین امامت منصرف شده است.

کلیدواژه ها:

ادله نقلی امامت ، اثبات امامت ، نص ، ودایع ، وصیت