کاربست قاعده اذن در نفی مسئولیت ورزشکاران در آسیبرسانی به حریف ورزشی

تحلیل نقش رضایت ورزشکار مصدوم در کاهش مسئولیت ورزشکاران در پرتو فقه و حقوق هدف این تحقیق است که با روش تحلیل متنی مستفاد از منابع اسلامی با ابزار کتابخانه ای به این یافته رسیده که قاعده اذن به عنوان یک دفاع مطلق در مقابل کلیه دعاوی ناشی از آسیب های ورزشی قابل اعمال نیست. شدت آسیب، نوع ورزش، میزان تقصیر ورزشکار در وقوع حادثه و قوانین مدنی و کیفری در تعیین حدود مسئولیت ورزشکاران و قابلیت اعمال قاعده اذن، نقش مهمی ایفا می کنند. گاهی حکم عدم ضمان نسبت به ورزشکار آسیب زننده در چهارچوب قوانین ورزشی به خاطر اذن ورزشکار مصدوم و پذیرش آسیب های محتمل در اثنای عملیات ورزشی جاری می گردد. به شرط آنکه آن ورزش قانونی و مورد تایید نظام حاکم باشد و الرضایت ورزشکار مصدوم بیاثر بوده و پرداختن به آن، شرعا قابل تامل است. این پژوهش به روشن شدن وضعیت فقهی - حقوقی ورزشکاران در صورت وقوع آسیب در مسابقات ورزشی کمک می کند و می تواند در تدوین قوانین و مقررات مربوط به ورزش موثر باشد.

کلیدواژه ها:

قاعده اذن ، احکام ورزش ، آسیب ورزشی ، مسئولیت مدنی ، مسئولیت کیفری ، ضمان